PROBLEMEN

Het zit er dus aan te komen in Frankrijk. Straks mag daar geen enkele smartphone de school nog binnen. In naam van de aandacht en de concentratie, en in de hoop op een spoedig herstel van beide. Een toe te juichen doel. Maar nu blijkt de vakbond boos. ‘Er zijn dringender problemen’, vindt die. Het personeelstekort, onder andere.

Dat kan kloppen. Van problemen weet je twee dingen zeker: ze zijn met vele, en de andere zijn doorgaans nog dringender. De vakbond heeft vast gelijk.

Maar dat is het probleem met problemen. Zodra je er nog maar een wil aanpakken, doet het zich al voor als het verkeerde. Je weet niet waar te beginnen, en dan nog kom je altijd te laat.

Ik heb dus grote bewondering voor die zeldzame probleemoplossers onder ons. Hoe die oplossen met een benijdenswaardige naturel. Mijn grote broer is er een van.

Ik niet. ‘In plaats dus van ze op te lossen,’ vertelde ik mijn broer eens trots, ‘ben ik ze gaan rangschikken. Want gerangschikt voelen ze al minder problematisch.’ Praktische problemen, andermans problemen, wereldproblemen, te verdringen problemen, verdrongen problemen, problemen van morgen, en ook: de prachtige problemen. Zoals Brussel. ‘Of liefde!’, zei ik, ‘het prachtigste probleem.’

Mijn probleemoplossende broer glimlachte lief en knikte bemoedi

gend.