Danny Boyle en Daniel Craig draaien 25ste James Bond

Meteen in de Village Vanguard: voor elke jazzmuzikant een heilige plaats!

‘Ik was verrukt. Ik kende al die legendarische platen wel die in de Vanguard zijn opgenomen. Maar ik was pas 20, op die leeftijd sta je daar niet echt bij stil. Maar cool was het wel. Uiteindelijk ben ik na mijn studies aan Harvard University (waar Redman summa cum laude afstudeerde in de sociale studies, red.) naar New York verhuisd. Voor een jaartje, dacht ik. Daarna zou ik op de Yale Law School gaan studeren.’

Dat is de meest gereputeerde rechtenfaculteit in de VS. Welke carrière had u dan voor ogen?

‘Ik zou graag zeggen dat ik de wereld wilde veranderen (lacht). Maar dat was niet zo. Law School doe je vooral als je niet echt weet wat je wil doen. Weet je, mijn moeder (Renee Shedroff, danseres gespecialiseerd in ZuidIndiase dans, red.) heeft me emotioneel en cultureel veel bijgebracht. Ze was een ongelooflijke ouder. Maar financieel was het altijd een strijd. Ik zag de universiteit als een manier om daaruit te raken, om een deftige job te vinden. Maar werken in de bedrijfswereld of bij een bank sprak me helemaal niet aan. Ik dacht eerder dat ik advocaat zou worden, met specialisatie in burgerrechten of zo.’

Intussen had u wel al veel muzikale ervaring opgedaan.

‘Mijn vader had me gevraagd om lid te worden van zijn band. Een opportuniteit, natuurlijk. Zo leerde ik hem écht kennen, maar hij was natuurlijk een van de aller grootste muzikanten uit de jazz. Ik leerde enorm bij. Binnen het jaar dat ik naar New York was verhuisd, speelde ik niet alleen met hem maar ook met Brad Mehldau, Christian McBride, Mark Turner, Brian Blade ... En met de iets oudere garde, zoals Pat Metheny, Charlie Haden, Paul Motian ...’

Kortom: u merkte dat muziek ook uw broodwinning kon zijn.

‘Ja, terwijl ik dat nooit had gedacht toen ik naar New York verhuisde. Ik dacht dat ik daar niet het talent voor had. Bovendien wist ik dat van jazz leven niet evident is. Mijn vader had geen gemakkelijk leven. Artistiek gesproken was hij zeer succesvol. En de jaren dat hij bij Ornette en Keith speelde, zal hij wel goed hebben verdiend. Maar erna? Hij woonde in een mooi appartement in Brooklyn, maar spaargeld had hij niet. Ooit heeft hij zijn saxofoon in een pandjeshuis moeten inleveren om aan cash te raken. De andere bandleden van Old And New Dreams, Charlie Haden, Don Cherry en Ed Blackwell, hadden daarnaast elk nog hun eigen band. Mijn vader niet. Dat frustreerde hem. Dat was ook de reden waarom Old And New Dreams uiteindelijk is gesplit, denk ik.’

En nu is er Still Dreaming, de band en de gelijknamige cd waarmee u muziek speelt die geïnspireerd is door uw vader. Vanwaar dat idee?

‘Dat is tot stand gekomen op de herdenkingsdienst voor Charlie Haden, de bassist van Ornette Coleman én Old And New Dreams. Hij was de laatste van de vier bandleden om te gaan. Ik dacht dat het wel fijn zou zijn om nieuwe muziek te maken met hen in gedachten. En Ron Miles (cornet), Scott Colley (bas) en Brian Blade (drums) zagen dat meteen zitten. Op de nieuwe cd spelen we vooral eigen stukken, maar ook een nummer van Charlie Haden en een van Ornette Coleman.’

Ook met Coleman, een van de belangrijkste muzikanten met wie uw vader heeft samengewerkt, hebt u gespeeld.

‘Dat was op North Sea Jazz (in 2010, red.). Ook Haden was er toen bij. Gelukkig maar. Ornette was zeer vriendelijk, maar wat we zouden gaan spelen? Daarvan had hij op voorhand niks gezegd. Charlie had me gewaarschuwd: speel gewoon wat je hoort. Just relax. Het is gelukt. Dat optreden was absoluut een hoogtepunt in mijn leven!’

Dan hoeft u geen spijt te hebben dat u geen advocaat bent geworden.

‘Zeker niet! Ik zou een verschrikkelijke advocaat geweest zijn. Ik ben geen vechter. Ik ben zó gelukkig dat ik muziek kan spelen.’

‘Still dreaming’ is nu uit bij Nonesuch Joshua Redman is deze zomer peter van Dinant Jazz (2729 juli). Daar treedt hij op met zijn trio én als gast van Philip Catherine.

‘Nog liever snijd ik me de polsen over.’ Ten tijde van Spectre liet Daniel Craig in interviews verstaan dat hij schoon genoeg had van 007. De geruchtenmolen gokte op Idris Elba, Tom Hiddleston en Matthias Schoenaerts als zijn opvolger. Twee jaar later blijkt nu dat Craig zich nog een vijfde keer in het pak van de spion zal hijsen.

Wie zich wel aan zijn woord houdt, is regisseur Sam Mendes, die na twee Bondfilms de fakkel doorgeeft aan Danny Boyle. De regisseur van Slumdog millionaire liet eerder al weten dat hij aan een scenario werkte met John Hodge, zijn schrijfmaatje sinds Boyles debuut Shallow grave en later ook voor Trainspotting en The beach. Hun script kon producer Barbara Broccoli overtuigen. Boyle liet weten dat hij voor een modernisering van Bond gaat, mogelijk onder invloed van #MeToo.

Op dit moment neemt Boyle een komedie op die door Richard Curtis werd geschreven, scenarist van romantische komedies als Four weddings and a funeral en Notting Hill. In december draait hij de 25ste Bondfilm in de beroemde Engelse Pinewood Studios, voor een première in oktober