‘Ik maakte de juiste keuze, maar had de impact onderschat’

‘Ik werd twee jaar geleden zwanger terwijl ik single was en wisselende seksuele contacten had. Ik nam de pil niet omdat er een vruchtbaarheidsprobleem was vastgesteld bij mij: mijn eisprong bleef uit en ik zou een hormonale behandeling nodig hebben om zwanger te raken. Ik had begrepen dat dat een vrij onomkeerbare kwestie was. Mijn zwangerschap kwam dus als een grote verrassing, en ik wist niet eens wie de vader was.’

‘Ik had altijd een grote kinderwens gehad, maar wou absoluut niet dat die zwangerschap doorging. Ik kon het niet alleen bolwerken, het zou voor niemand een goede zaak zijn: daar was ik rationeel in. Ik voelde wel veel schaamte omdat ik ongewenst zwanger was geraakt, omdat ik beter had moeten weten.’

‘Ik ben heel goed opgevangen in het abortuscentrum. Er was één medewerkster die me in het hele proces begeleidde en niet van mijn zijde week. Ik kon goed met haar praten. In het kabinet bij de gynaecoloog ging het wel ineens heel snel, en hij was nogal kort. Ik zag dat hij iets wegsneed en toen zei hij: “Voilà, nu ben je niet zwanger meer”. Terwijl ik dacht: dat was mijn kindje! Ik vond het te kras, het deed pijn.’

‘Ik denk nog altijd dat ik toen de juiste keuze heb gemaakt. Ik had de impact wel onderschat. Je breekt een zwangerschap af die heel kort is geweest, maar ook heel intensief. Ik denk nog vaak aan dat kindje, ik stel het me als een jongen voor. Ik heb thuis Japanse poppetjes en eentje staat apart in de kast, omdat dat het poppetje is dat mij aan mijn kindje herinnert. Niemand anders weet waarom het apart staat, maar voor mij is het belangrijk. Ik wíl dat kindje niet vergeten.’

‘Ik heb er met weinig mensen over gepraat. Mijn ouders weten het bijvoorbeeld niet. Mijn zussen wel. Ze stonden achter mijn keuze, maar hebben er met geen woord meer over gerept. Dat was raar, zeker toen ik amper een jaar later weer zwanger was, deze keer wel gewenst, in een vaste relatie.

Toen had ik soms het gevoel dat mijn vorige kindje over het hoofd werd gezien.’

‘Ik wist niet dat abortus nog in de strafwet zat. Het hoort daar niet thuis. Je kunt wel stellen dat een abortus iets onrecht aandoet, dat het een leven in de kiem smoort dat heel mooi zou kunnen worden. Tegelijk kies je voor abortus om te beschermen: jezelf, maar ook het gezin dat je wilt. Ik denk dat elke vrouw zich bewust is van die afweging.’

Nele is een schuilnaam, op vraag van de getuige.

‘Ik wist niet dat abortus nog in de strafwet zat. Het hoort daar niet thuis’