Geen medelijden, geen leedvermaak

Twee keer blunderen voor het oog van de hele wereld. Je wenst het niemand toe.

Het lijdt geen twijfel meer: Realspits Karim Benzema heeft in het geheim Duits geleerd om zich te verdiepen in het werk van de Oostenrijkse auteur Peter Handke. Zijn favoriete verhaal: Die Angst des Tormanns beim Elfmeter. Uitstekende investering van de Franse spits, want het heeft Real de Champions League opgeleverd. Zowel in de halve finale als de finale profiteerde hij immers van een gruwelijke blunder van een Duitse doelman. In Madrid Sven Ulreich, de reservedoelman van Bayern, die in de knoop lag met de regel van de terugspeelbal. En in Kiev de zinsverbijstering van Loris Karius, de keeper van Liverpool.

Er is in het verleden al honderduit geschreven over de eenzaamheid van de doelman wanneer die in de fout gaat. Maar zelfs Oliver Kahn, rond de eeuwwisseling drie keer uitgeroepen tot beste keeper ter wereld, noemde het Kariusdrama het wreedste wat hij ooit bij een doelman gezien heeft. De trillende handjes bij de tweede blunder, een rechtstreeks gevolg van de eerste, wezen er al op: de existentiele angst van Handke zou zich weleens definitief meester gemaakt kunnen hebben van Karius.

Dat werd pijnlijk geïllustreerd door het hoopje ellende in Kiev na de wedstrijd. Of hij dit in zijn nog jonge carrière ooit te boven komt?

In België zien we tekortkomingen van Karius graag door een nationale bril en verbinden ze meteen met Simon Mignolet, door Karius verdrongen als eerste doelman. Waarbij we gemakshalve weleens vergeten dat Mignolet bij Liverpool ook niet onbesproken was. In eerste instantie is het natuurlijk een persoonlijk drama dat je geen enkele jonge sporter voor de ogen van de wereld toewenst.

Medelijden als reactie is me te melig, maar leedvermaak is al even ongepast. Dat zulke voetballers te veel geld verdienen, is een wat populistisch verwijt. Ieder van ons, journalist, academicus of wat dan ook, zou precies hetzelfde doen wanneer hem of haar gevraagd wordt om elders dezelfde baan te komen uitoefenen voor tien keer meer geld. We worden er niet onfeilbaar door.

Lijnkeeper

Loris Karius was wel degelijk een groot talent dat niet toevallig al heel jong door Manchester City gekocht werd. Je vindt op Youtube flink wat spectaculaire reddin Karius buigt het hoofd.

Een drama dat je geen enkele jonge sporter voor de ogen van de wereld toewenst

gen uit zijn periode bij Mainz. Vooral als lijnkeeper overigens. Ook de technische rapporten die Jürgen Klopp in Liverpool over Karius krijgt, zijn telkens uitstekend. Maar in wedstrijden gaat hij te vaak in de fout om échte top te zijn. Het is geen toeval dat de Duitse bondscoach Joachim Löw in zijn WKvoorselectie vier doelmannen heeft opgenomen, maar dat Karius daar niet bij is. De macher die Jürgen Klopp is, dacht ongetwijfeld dat hij zijn gouwgenoot dat extraatje aan vertrouwen kon geven. Maar ook zijn daadkracht heeft grenzen.

Vanochtend is Manuel Neuer badend in het zweet wakker geworden na een vreselijke nachtmerrie. Op 15 juli, tijdens de WKfinale FrankrijkDuitsland, zag hij Benzema op zich afkomen. Neuer voelde plots een onweerstaanbare drang om de bal zelf in doel te werpen. Frankrijk won met 10 en was wereldkampioen. Neuer is snel opgestaan om het te checken: oef, geen Benzema in de Franse selectie.