Annemie maakt er een bende van

‘D aar kan je echt niet tegen vechten, Annemie. Ik zit al twintig jaar in de branche en er worden voortdurend dingen over jezelf gezegd die niet kloppen. Of dingen worden uit de context getrokken. Daar kan je niets aan veranderen.’

‘Moet ik nu op het einde van mijn De bende concluderen dat we niets moeten geloven van wat er in de pers gezegd en geschreven wordt?’

‘Vaak, heel vaak. (...) In interviews lees ik heel vaak dingen waarvan ik weet dat ze nooit gezegd zijn.’

‘Dat hoor ik nu zo vaak. Van mensen die het kunnen weten. Dat dingen nooit zó gezegd zijn.’

‘Of het wordt, met het talent van de pen, op een andere manier neergeschreven. ‘

‘Zucht. Alleen wat in De bende gezegd wordt, is waar. Dat is een mooie conclusie.’

‘Ach ja, zo leer je alvast wat bij.’ Beweren dat Donald Trump deelnam aan bovenstaand gesprek zou fake news zijn. Het waren een exvoetballer (Wesley Sonck) en een radiopresentatrice (Annemie Peeters) die samen zuchtend deze ‘mooie’ conclusie trokken. Het ge sprekje begon met een audiofragment uit Gert late night waarin Radja Nainggolan iets lelijks insinueerde over Sonck. We hóórden het Nainggolan zelf zeggen, geen talentvolle pen in de buurt om Nainggolans woorden ook maar een tintje bij te kleuren.

Even ter verduidelijking over hoe het er in de journalistiek in Vlaanderen dezer dagen aan toe gaat: élk interview, zelfs bijna alle quotes die op krantenpapier gedrukt worden, zijn eerst nagelezen door de persoon die ze uitgesproken heeft. Het is een groot, tijdrovend ongemak dat randje beledigend is voor de journalistiek. Toegegeven, in lange interviews gebruiken sommige journalisten al eens het talent van hun pen om het interview wat ‘op te blinken’. In 99 procent van de gevallen komt de geïnterviewde daar beter uit. In 99,9 procent van de gevallen heeft hij of zij het goedgekeurd. We zeggen het maar. Zo leert u alvast wat bij.

Bijna elke quote die gedrukt wordt, is eerst nagelezen door de geïnterviewde