LUID GROEN

Ik had altijd een idyllisch beeld van een tuin. Rust, koelte, schaduw. Je dutje in de hangmat wordt onderbroken omdat de druiventros boven je zo gegroeid is, dat de onderste druif tegen je halfopen lippen duwt. En bovenal was een tuin in mijn verbeelding stilte.

Een grote tuin naast ons heeft me de werkelijkheid geleerd. Een tuin is voor wie liever op het circuit van Francorchamps zou wonen en dat geluid dan maar zelf creeert. ’s Ochtends wordt er opgewarmd met de bladblazer. Die dient absoluut niet alleen om bladeren te blazen. Evengoed kun je er het stof mee van het tuinpad blazen. Of kun je er na een winderige dag de blaadjes van de struik weer in positie mee blazen.

Daarna rijd je met je grastractor het gras af, preventief, nog voor het te lang is. Zo intimideer je het gras, waardoor het trager groeit. Daarna kun je overschakelen op de kettingzaag. Hazelaar heeft veel stammetjes en veel groei, dat is het meeste decibel per vierkante meter. De haag scheer je het best zoals een mannenkin: dagelijks. Na het scheren van de liguster, kun je de takken en de uit elkaar gereten vogeljongskes weer wegblazen met de bladblazer.

Soms verlangen we om in de volle natuur te gaan wonen. Maar we vrezen dat we het geluid van het onderhoud van de

natuur niet zouden aankunnen.