‘Net als hindoes zijn sikhs erg vreedzaam’

Mahesh Kumar Dave is een van de vele Indiërs die begin jaren 70 Oeganda zijn ontvlucht. Het NoordAfrikaanse land telt een grote Indische gemeenschap, maar veel Indiers werden het land uitgezet door dictator Idi Amin of vertrokken zelf. Dave kwam in 1974 in Vilvoorde terecht en leerde Frans en Nederlands. Hij spreekt ook een mondje Spaans, want hij komt graag in het Spaanse café ‘De Ster’. Twee jaar na zijn aankomst reisde Dave naar Indië voor het huwelijk van z’n beste vriend. Hij keerde terug met een vrouw. ‘Onze families hebben ons gekoppeld. Zo gaat dat in onze traditie’, vertelt hij. Mahesh’ vrouw maakt heerlijke gebakjes, die brengt hij mee voor cafébazin Maria. En soms ook een klein presentje, al dan niet uit Indië.

Zijn achternaam verraadt dat hij geen aanhanger van het sikhisme is, want alle sikhs heten ‘Singh’. Soms houden ze hun officiële achternaam als tweede, soms laten ze hun achternaam officieel vervangen door ‘Singh’. Bij de vrouwen is het ‘Kaur’.

‘Ik ben inderdaad geen sikh, maar hindoe. Mijn tempel ligt niet in Vilvoorde, maar in Antwerpen. Het verschil tussen ons? Goh, dat is in mijn ogen vooral geografisch: het sikhisme is ontstaan in Punjab, dat deels in NoordIndia en deels in Pakistan lag (in India zelf worden sikhs niet overal aanvaard, zeker niet degenen die streven naar de oprichting van

een eigen sikhstaat, red.) Verder zijn onze godsdiensten allebei heel vreedzaam, ik heb geen problemen met hen.’ Vroeger, voor de sluiting van de tempel, kwam hij de sikhs in Vilvoorde geregeld tegen en dan sloegen ze een praatje in het Indisch. ‘De gebedsdiensten op zondag waren hier

heel populair. Ze kwamen van overal: Brussel, Antwerpen, zelfs van Nederland. Het zijn vriendelijke mensen, maar vandaag heb ik er geen contact meer mee.’

Over wat er precies gebeurd is in de tempel, wil hij niet oordelen. Met zijn eigen buren heeft hij evenmin veel contact. ‘Het zijn vooral Afrikanen’, zegt Mahesh Kumar Dave. ‘Ieder heeft zijn leven. Dat is niet erg.’