Met de duivel op restaurant

Een mysterieuze man kan je stoutste dromen waarmaken. Maar een goeie film afleveren? Dat is te veel gevraagd.

Een mysterieuze man zit aan een tafeltje van een Italiaans restaurantje, dat wel het decor van een sitcom lijkt. Een na een krijgt hij bezoek van wildvreemden. Hij kan hun stoutste dromen waarmaken, maar de wederdienst die hij eist, lijkt verdacht sterk op een pact met de duivel.

Een non (Alba Rohrwacher) wil God weer vinden. Komt voor de bakker, maar dan moet ze wel zwanger worden. Een blinde wil weer zien, maar dan moet hij wel een vrouw verkrachten. Spoiler: de blinde weigert. Of toch aanvankelijk.

Onenightstand

Een garagist droomt van een onenightstand met de pinup die aan zijn muur hangt. Dat kan, maar dan moet de garagist een meisje beschermen dat vermoord zal worden door een andere klant met een wens.

‘Waarom vraag je altijd iets vreselijks in ruil?’, vraagt een van de klanten. ‘Omdat er altijd iemand bereid is.’ Zoals de nazi’s al wisten: elke mens is in staat tot vreselijke dingen, als de omstandigheden maar goed zitten.

Sadisten

Toegegeven: de Italiaanse regisseur Paolo Genovese had één goed idee. In de uitwerking valt het echter tegen. De hele opzet is te opzichtig een metafoor voor het werk van een scenarist, die zijn personages ook de vreselijkste dingen laat doen. Dat soort metacommentaar wordt al snel een lege doos. De vreselijk klungelige overgangen tussen de scènes verraden dat hij de boel niet aan elkaar genaaid kreeg. De verhaaltjes die deze scenarist verzint zijn bovendien sentimenteel genoeg voor een nieuw seizoen van Thuis.

Schrijvers zijn sadisten. Alleen recensenten zijn nog erger.