Opgepast voor de Inca’s
Frankrijk ........................................ 90% Peru ................................................. 55% Denemarken .................................. 45% Australië ......................................... 10%
Frankrijk opnieuw wereldkampioen, na de titel in eigen land in 1998? Het zou zomaar kunnen. Trainer Didier Deschamps heeft onbetwistbaar één van de meest getalenteerde groepen, zijn ploeg vermijdt in de toernooitabel zeer lang de allergrootste kleppers zoals Brazilië en Duitsland, en vooral: het lijkt voor de verandering eens geen hommeles onder de spelers een kwaal die onze zuiderburen nochtans al jaren achtervolgt.
Vooral de voorhoede van Les Bleus is afschrikwekkend. De pure liefhebber droomt al van een combinatie GriezmannMbappéDembélé, snel en virtuoos. Maar ook met Olivier Giroud of de Nabil Fekir erbij, oogt dit compartiment als een nachtmerrie voor iedere verdediging. In de andere linies lopen er met Samuel Umtiti van Barcelona en Ngolo Kanté van Chelsea ook spelers die bij de allerbesten ter wereld zijn op hun positie. Twee vraagtekens slechts: in doel geeft Hugo Lloris van Tottenham de jongste tijd een onzekere indruk, en hij is sowieso geen Neuer, Courtois of De Gea. En op het middenveld is supertalent Paul Pogba een schim van de speler die hij enkele jaren geleden bij Juventus nog was. Hij dreigt zelfs zijn plaats in het elftal te verliezen Corentin Tolisso van Bayern München oogt minstens even sterk vandaag.
Wie met de Fransen mee mag naar de knockoutfase? Wie louter naar de namen van de spelers kijkt, zegt Denemarken al was het maar omdat dat hele team is gecreëerd om de kwaliteiten van de kwikzilveren Christian Eriksen (ook al van Tottenham) nog meer uit de verf te doen komen. De rest van die ploeg is degelijk zonder meer: tweede ronde waard, maar niet veel verder.
Dé geheime tip van dit WK is echter Peru. Kunnen de jaren van Teofilo Cubillas’ tien goals op WK’s in de seventies ooit terugkeren? Je zou het al louter wensen om van die klassieke truitjes wit met een brede diagonale rode band te genieten.
Het zit er ook heus wel in, zelfs al moet je al een hele kenner zijn om meer dan drie namen van hun team op te noemen. Behalve ster en veteraan Paolo Guerrero wiens straf voor cocaïnegebruik net op tijd werd ingekort, zullen dat wellicht Jefferson Farfan van Lokomotiv Moskou en Renato Tapia van Feyenoord zijn. Op papier niets bijzonders dus, maar wie na een veeleisende kwalificatiecompetitie van 18 wedstrijden Chili achterhoudt en maar één of twee puntjes minder haalt dan Colombia en Argentinië, dwingt respect af. De Peruanen zijn ook al veertien (!) wedstrijden ongeslagen.
De kansen van Australië, getraind door de Nederlander Bert van Marwijk, lijken verwaarloosbaar. De socceroos kennen een matige generatie en moesten de wereld een paar keer rondreizen om na barrages met Honduras alsnog Rusland te halen. Twee verrassende zeges in de laatste oefenwedstrijden tegen Tsjechië (40 zowaar) en Hongarije laten toch plaats voor wat hoop.
Franse aanval oogt als een nachtmerrie voor iedere verdediging