Aan Sophie Dutordoir, generaal-overste van de NMBS
Geachte mevrouw,
Wellicht hebt u er allang spijt van dat u uw charcuteriewinkel van de hand hebt gedaan om baas van de IJzeren Weg te worden. Toen u uw eigen winkel bestuurde, kon u, zonder dat er een haan naar kraaide, in alle stilte beslissen om uw deur 30 seconden voor het sluitingsuur te sluiten. Zonder overleg met Waalse vakbonden en liberale parlementsleden kon u toen beslissen of u 10 gram beenhesp meer of minder afsneed. En u hoefde geen schrik te hebben dat uw rollend materieel in het holst van de nacht vol graffiti werd gespoten.
Maar uit puur plichtsbesef bent u de uitdaging aangegaan om spoorchef te worden. Voor de centen kan het niet geweest zijn, want u verdient slechts het schamele bedrag van 290.000 euro per jaar. Voetballer Kevin De Bruyne incasseert meer per week.
Enfin, u hebt nu het moedige besluit genomen dat alle treindeuren 30 seconden voor het officiële vertrekuur worden gesloten. Een van de vragen die ik mij daarbij stel, is of het rijtuig bestijgen voortaan ook vanaf 30 seconden voor het officiële vertrekuur verboden is in het geval de trein 20 minuten vertraging heeft. Op die manier zou natuurlijk veel vertraging kunnen worden weggewerkt. Het is duidelijk dat u niet van gisteren bent.
U bent alleszins niet over één nacht ijs gegaan, want vooraleer u besloot om de treindeuren 30 seconden voor het officiële vertrekuur te sluiten, hebt u een onderzoek laten uitvoeren. U hebt door geleerden en deskundigen laten uitvlooien of het echt nodig is dat treinbegeleiders in 2018, terwijl ze de arm van beneden naar boven bewegen, op een blikken fluitje blazen om een trein in beweging te zetten. In Café De Nieuwe Nachtegael beweert men dat dit fluitjesonderzoek, alstublieft, 11 miljoen euro heeft gekost. Met dat geld had men wellicht ook de kapotte toiletten op de treinen, de stilstaande roltrappen in de stations en de lekkende schuilhuisjes op de perrons kunnen herstellen, maar iedereen begrijpt dat sommige dingen belangrijker zijn dan andere.
Een volgende moedig besluit dringt zich nu op, want de uniformen van uw personeel zijn aan vervanging toe. De broeksnaden lossen, de schoudervullingen verzakken en de petten verliezen hun klep. Bovendien hebben de peilingen naar de verkiezingsuitslagen uitgewezen dat het CD&Voranje het best snel uit de uniformkleuren verdwijnt. U hebt dus officieel een offerte uitgeschreven om de nieuwe tenues uit te tekenen.
Ik wil met dit schrijven officieel meedingen naar de gunning. Voor 5 miljoen euro (minder dan de helft van het fluitjesonderzoek!) ben ik bereid om uw uniformen vorm te geven. Rekening houdend met de verkiezingspeilingen zal ik in mijn ontwerpen kiezen voor gele broeken met zwarte galonstreep en hemelsblauwe vesten. De kleur van de jasknopen kan per provincie verschillen. Zowel groene als bruine accenten behoren tot de mogelijkheden. Rood of oranje zouden het geheel, denk ik, te schreeuwerig maken.
In volle vertrouwen dat mijn offerte het zal halen en ik eindelijk hogerop kan geraken, groet ik u met de meeste hoogachting,