WK mensenrechten

Straks begint het WK voetbal in Rusland. Van een sportboycot is geen sprake, geen ‘bloed aan de paal’, aldus deze krant (DS 9 juni). Mensen zouden cynisch geworden zijn en het de moeite niet meer vinden om te protesteren tegen mensenrechtenschendingen. Maar de realiteit is anders, er is wel degelijk bloed aan de paal, en het cynisme krijgt weerwerk.

Igor Rudnikov is een onafhankelijke journalist die onderzoek deed naar corruptie, tot hij in oktober 2016 voor zijn werk de cel in vloog. Andrej Rudomakha is een milieuactivist die in 2017 brutaal werd aangevallen bij gebrek aan bescherming. Oyub Titiev zit al een halfjaar in de cel op basis van gefabriceerd bewijs omdat hij in Grozny aan het hoofd stond van mensenrechtenorganisatie Memorial. En zo kan ik nog even doorgaan.

Mensen blijven opstaan voor mensenrechten in Rusland, maar hun manoeuvreerruimte staat hoe langer hoe meer onder druk. Nochtans zijn zij de toekomst voor een betere mensenrechtensituatie. De geopolitieke wanorde en een danig verzwakte internationale gemeenschap maken dat de hoop voor mensenrechten meer dan ooit bij hen ligt die in hun gemeenschap opstaan, rechten claimen en mensenrechtenschendingen aanklagen.

Het is aan ons om die stemmen een luidspreker te geven. Iedereen mag van zijn favoriete voetbalmatchen genieten, maar laten we tegelijk solidariteit tonen met de mensenrechtenverdedigers van Rusland. De Fifa geeft het goede voorbeeld. De Wereldvoetbalbond installeerde een klachtenmechanisme voor activisten en journalisten om mensenrechtenschendingen tijdens het WK te melden. Natuurlijk moet de federatie ook iets met die klachten aanvangen. Ze is machtig en moet die invloed gebruiken om de Russische autoriteiten meer ruimte te laten geven aan mensenrechten.

Ik heb er niets op tegen dat de minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) of andere excellenties de Rode Duivels een hart onder de riem gaan steken, maar laat ze dan even overtuigd en luid de mensenrechtenkampioenen van Rusland aanmoedigen. Hetzelfde geldt voor de sportjournalisten die naar Rusland afzakken. Laat het voorbeeld van de onvolprezen Jan Wauters in Argentinië in 1978 hen inspireren om ook de mensenrechten aan bod te laten komen.

De mensenrechtenactivisten in Rusland zijn allemaal betrokken burgers die opstaan voor rechtvaardigheid. Het WK is de gelegenheid bij uitstek om hen te steunen.