NEE, EUROPA IS NIET ONMENSELIJK
Niets aan de hand in onze academische wereld, tweette onlangs een eminente professor. Men is er volledig vrij een petitie wel of niet te ondertekenen, zonder peer pressure te ondergaan. En hij illustreerde de academische onafhankelijkheid door te schrijven dat hij ‘én tegen salafisten én tegen dehumanisering’ is. Wel, dat lijkt minder op academische sereniteit dan op een enorme brok politieke correctheid.
‘Ontmenselijken’ is namelijk de beschuldiging in de ondoordachte petitie van de Belgische universiteitsrectoren. Die ‘dehumanisering’ had zogenaamd tot de dood geleid van de Koerdische peuter Mawda. Dat het kind in een busje zat dat niet stopte voor politiecontrole en een politiewagen van de weg probeerde te rijden, dat de achtervolgende politie niet wist dat er een kind in het busje zat, dat een kogel die voor een autoband bedoeld was tragisch afweek wegens een bruusk manoeuvre waartoe de politiewagen gedwongen werd, dat had allemaal geen belang. We ‘ontmenselijken’ de vluchtelingen. We zouden de ene kant zijn van een medaille die aan de andere kant de salafistische islam heeft, die foutgelovigen martelt en verminkt en onthoofdt.
Kunnen we eens ophouden onszelf te kruisigen? Ja, het is heel erg dat wanhopige vluchtelingen rondzwalpen en verdrinken, of omkomen in jammerlijke accidenten. Maar waar komen de vluchtelingen vandaan? Uit het MiddenOosten met zijn intolerantie en zijn verschrikkelijke geweld. En uit Afrika, waar dictators, krijgsheren, mensensmokkelaars zich schaamteloos verrijken op de rug van de eigen landgenoten. Wie ‘dehumaniseert’ er? Hoe erg moeten de ontbering en wanhoop niet zijn die mensen maanden en soms jarenlang door het Afrikaanse continent op weg naar het noorden jaagt, in de hoop op een boot te raken naar Europa? En let wel, ze proberen niet naar China of Rusland of de rijke oliestaten aan de Golf te gaan, want ze hebben geen illusie over de menselijke opvang die ze daar wacht.
Het is dezer dagen verschikkelijk meedogenloos en dus ‘rechts’ om op harde feiten te wijzen, liever dan op emotrip te gaan. Wel, de harde werkelijkheid is dat er geen simpel antwoord, en geen antwoord tout court, bestaat op de vluchtelingenstromen. Zoals de overleden Franse socialistische leider Michel Rocard ooit zei: ‘We moeten ons deel doen, ja, maar we kunnen niet alle misère van de wereld op ons nemen.’
Europa kán zijn grenzen niet zomaar openstellen. Niemand is ermee gebaat als onze stelsels van sociale voorzorg, en onze politieke stabiliteit, onder een dergelijke toevloed zouden instorten. Het zal ook wel weer hardvochtig zijn dat te zeggen, maar die stelsels zijn geen luxe die uit de lucht gevallen is. Heel veel Europeanen hebben daar heel veel jaren lang heel veel offers voor gebracht.
Daarom schiet niemand ermee op wanneer onze academische en intellectuele elite zich in het stof wentelt voor het, inder