Cello spelen in de scanner

Als mensen een nieuwe vaardigheid leren, dan groeit het bijbehorende hersengebied. Maar welk gebied, en met hoeveel? Dat kun je bestuderen onder een scanner.

Indiana Wollmann en collega’s van de Universiteit van Montreal en de Sorbonne zochten het uit voor cello spelen, vertellen ze in PNAS.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Het tunneltje van een MRIscanner is veel te smal voor een cello. Een elektrische cello dan maar, want die kan zonder klankkast. En o ja, een ministrijkstok, met bijbehorende aanpassing in speelstijl.

Volgende probleem: zo’n MRIscanner bevat een enorme magneet, die metalen snaren zó van de cello zou rukken. Terug naar de aloude darmsnaren dan maar? Daarmee kun je geen elektrische cello aandrijven: die detecteert de beweging van metalen snaren in een magneetveld. Maar gelukkig is voor basgitaren ooit een systeem ontwikkeld met optische ogen die de trillingen van rubbersnaren waarnemen.

Nu de speler nog een metaalloze koptelefoon en een spiegeltje boven zijn vastgezette hoofd Muziek onder de scanner.

geven, zodat hij handen en snaren kan zien, en we kunnen beginnen.

De onderzoeksters vonden 13 vrijwilligers bereid om zich te laten scannen voor ze ooit een cello hadden vastgehad, en na 1 en na 4 weken les.

En jawel: de gehoor en motorische gebieden, en hun onderlinge verbindingen, breidden uit. Bij de beste leerlingen het meest.