Duivels op school

Na Halloween en carnaval wordt van ouders van schoolgaande kinderen – in mijn geval drie in het lager onderwijs – weer verwacht dat ze meedoen met opgeklopte commerciële uitbuiting. Terwijl de media proberen te sensibiliseren om minder plasticen wegwerpmateriaal te gebruiken, lanceert de school een onrechtstreekse oproep om het tegenovergestelde te doen.

Ik ben me ervan bewust dat flaneren in de driekleur niet noodzakelijk een nieuwe outfit vergt (voornamelijk uit polyester gemaakte kleren, met andere woorden: plastic) met bijbehorende wegwerpgadgets. Helaas stimuleert de school dat menige ouder alweer in de buidel tast om naar de dichtstbijzijnde keten of multinational te hollen om zijn kind iets leuks te geven. De pedagogische impact ontgaat mij volledig. Maakt dat deel uit van het opvoedingsproject van de school?

Ja, ik kan als ouder zeggen: ‘Stop, hier doe ik niet aan mee.’ Maar zo gemakkelijk is dat niet. Ik stoor me vooral aan hoe ondoordacht zo’n initiatief is. Bewustmaking begint van kindsbeen af, dat eindigt niet met een project rond afval sorteren alleen. Door dergelijke oproepen wordt de wegwerpmaatschappij ondersteund, wordt het financieel leed bij sommige ouders vergroot en gaat samenhorigheid – waar het bij supporteren om zou moeten gaan – verloren. Want zeg nu zelf, hoe zou uw kind zich voelen als het die dagen net niet van driekleur en toebehoren is voorzien?

Ik hoop dat scholen in deze tijden wat langer nadenken voor ze zo’n oproep lanceren. En mocht u denken dat ik (groene) politieke ambities heb, die heb ik niet. Wel heb ik de ambitie om mijn kinderen iets bij te brengen en van hen kritische burgers te maken. Van hun school verwacht ik hetzelfde.