‘Camel coat couple in street steam, New York City’ (1975)

Joel Meyerowitz

‘Een cadeau van een eenogige god die waakt over de fotografen. Zo noemde Joel Meyerowitz deze beroemde foto van hem, toen ik hem begin dit jaar zag in de Botanique. Hij was er te gast, ik ging luisteren samen met mijn vriend, die fotograaf is (Piet Stellamans, red.). Meyerowitz is intussen een man van tachtig, maar hij spreekt nog altijd even gepassioneerd over de fotografie. Met die uitspraak doelt hij op de schoonheid van het toeval. Straatfotografen zijn afhankelijk van wat gebeurt voor hun ogen. Maar wat hen onderscheidt van de rest van ons, is dat ze die toevalligheid zíén. Ze hebben oog voor de schoonheid van zo’n moment. En ze capteren het.’

‘Door mijn vriend ben ik met een ander oog beginnen kijken naar beeld. Voor mijn soloplaat bladerde ik vaak in fotoboeken van Meyerowitz om inspiratie op te doen, om in een sfeer te geraken. Zodra de plaat af was, ging ik er nog eens doorheen, maar dan met het artwork van het album in het achterhoofd.’

‘Ik hou van het mysterieuze in deze foto: waar komt het licht vandaan, het koppel dat verdwijnt in die stoom, hun camelkleurige jassen, de schaduwen van hoofden op de jassen van de andere passanten... In dit beeld is ook niets geënsceneerd of extreem bewerkt. Het is een flits van het dagelijkse leven. Een combinatie van puurheid en ambacht, dat zijn twee dingen die ik bij het maken en schrijven van muziek zelf ook belangrijk vind.’ ‘Meyerowitz was ook een vernieuwer. Hij maakte kleurfoto’s in de straatfotografie, in kunstvorm, terwijl kleur toen vaak enkel in reclame en magazines gebruikt werd. Zwartwit was toen de norm, kleuren waren niet “arty” genoeg.’

‘Ik geloof in het toeval, maar ik laat me soms graag meeslepen in een soort geloof in een hoger bestaan. Niets goddelijks of zo, ik ben rationeel en realistisch. Maar soms is het fijn om te geloven dat de dingen gebeuren om een reden. Of om te geloven dat ik slecht slaap omdat het volle maan is. Of om oprecht verbaasd te zijn wanneer je aan iemand denkt en die persoon net op dat moment belt. Dat zijn mystieke ervaringen waar ik wel van houd. Bij moeilijke beslissingen ga ik vaak, ondanks mijn rationele natuur, af op mijn buikgevoel, en achteraf bleken dat dan toch dikwijls de juiste keuzes.’ ‘Ik heb enkel een iPhone om mee te fotograferen. Mijn vriend heeft vaak zijn goed toestel mee. Maar meer en meer kijk ik mee rond. Ik let op of ik ook niet zo’n toevalligheid zie, die hij dan kan vastleggen op beeld. Met mensen vind ik dat moeilijker, maar ik zie soms een vreemd hoekje, mooie lijnen in architectuur, bepaalde patronen. Omdat deze foto van Meyerowitz bewijst dat het toeval tot kunst verheven kan worden, speel ik voor mijn vriend graag zijn derde en vierde oog.’

Isolde Lasoen is drumster en zangeres. Live te zien op 6 juli op Gent Jazz Festival.