‘Verjonging is geen dogma meer’

Olivier Goris (48) was al kapitein van Eén en heeft sinds kort ook Canvas onder zijn hoede. Wat heeft hij voor die fel geplaagde zender in petto?

Eén met Canvas combineren, lukt dat?

Toen begin dit jaar bekend raakte dat Olivier Goris behalve Eén ook Canvas zou aansturen, vreesden sommigen dat Canvas zou moeten inbinden. Goris bestrijdt dat hevig: ‘De VRT heeft de budgettaire ruimte niet meer om twaalf maanden lang zeven dagen per week volle bak te gaan. Dus moeten we slimmer kiezen. Dat is gemakkelijker als één en dezelfde persoon dat voor de twee zenders doet. Zo kan je beide zenders scherpstellen en overlappingen wegknippen. Eén is de brede zender die elke dag in contact moet treden met de Vlaming – het is de grootste gemene deler. Canvas moet gericht topkwaliteit bieden. Het is níét mijn bedoeling om Canvas kleiner te maken, maar een tweede Eén hebben we niet nodig.’

Zijn twee voorgangers bij Canvas moesten na een burnout uit de ring stappen, terwijl Goris de zender combineert met Eén. Maar die combinatie is net de re den waarom hij het wél ziet zitten. Zijn voorgangers moesten tegen (de budgetten van) Eén opboksen, Goris niet. ‘Omdat ik het overzicht heb van beide zenders, wordt het budgettair vanzelfsprekender. De opdracht van Canvas is wat anders gedefinieerd. De filosofie is: liever een programma minder maken, dan één dat geen impact heeft.’

Dus: waarheen met Canvas?

‘Ik ga Canvas niet drastisch hertekenen, de zender is op de goede weg’, zegt Goris. ‘Tot 2011 was het helder: Canvas was de zender voor de meerwaardezoeker. Die had toen geen alternatieven. Dan vertrok Woestijnvis naar SBS (Vier en Vijf, red.). Mensen als Jan Eelen gingen plots programma’s maken voor het vroegere VT4. Het was een beetje oorlog in het Vlaamse medialandschap. Niet alleen de VRT, maar ook VTM zette alle middelen in om geen terrein te verliezen. Daardoor waren mensen als Bruno Vanden Broecke plots op VTM te zien. Een sketchprogramma zoals Wat als? zou vijf jaar eerder áltijd een Canvasprogramma geweest zijn. Om geen marktaandeel te verliezen, verbreedde Canvas. Ben Crabbé kreeg een praatprogramma, er was een popquiz.’

‘Die strategie was toen de juiste, maar ze was niet houdbaar. Canvas en Eén overlapten te veel. Dus moest Canvas in 2015 weer scherpgesteld worden. Die hervorming begon te radicaal, mensen herkenden hun zender niet meer. Maar gaandeweg zijn er stevige fundamenten gebouwd.

Terzake en De afspraak staan er vandaag. Met programma’s als

Radio Gaga, Kinderen van de collaboratie of Allah in Europa heeft Canvas zijn toon weer gevonden. Tegelijk moeten we niet te beroerd zijn om internationale topproducties als Big little lies, The fourth estate of The handmaid’s tale nog meer dan nu in het hart van de zender te programmeren.’

Kritiek geeft Goris niet snel, daar is hij te diplomatisch voor. Eén ding belooft hij wel: ‘Ruben Van Gucht die elf uur lang De Ronde van Vlaanderen fietst? Dat gaan we niet meer doen.’

Hoe lalalive is Canvas nog?

De Canvaskijkers kijken tv als het hen uitkomt, niet wanneer een programma toevallig geprogrammeerd staat. ‘Dat blijkt duidelijk uit de cijfers’, zegt Goris. ‘Neem nu Kinderen van de colla

boratie. Dat had live gemiddeld 300.000 kijkers, maar als je de uitgestelde erbij telde, kwam je