Andy Murray krabbelt langzaam weer recht
Niet eens meer in de top 150, maar wel nog altijd publiekslieveling op Wimbledon
Hij kreeg gisteren in Eastbourne een staande ovatie, ook al werd hij voor het eerst in bijna twaalf jaar geklopt door een andere Brit. Andy Murray komt stap per stap terug na een jaar blessureleed en speelt elke match beter.
BRUSSEL I ‘Een serieuze test’, noemde Andy Murray het. En wat voor één. Het werd een historisch ogenblik in het Britse mannentennis. Voor het eerst in bijna twaalf jaar werd Andy Murray geklopt door een andere Brit, Kyle Edmund: 46, 46.
Een volgepakt Eastbourne – één van de traditionele voorbereidingstoernooien op Wimbledon – weigerde partij te kiezen en dus weerklonk zowel Come on, Andy!, Come on, Kyle! als Komaan, jullie tweeën!
Tijdens de Davis Cupfinale in Gent tussen België en Engeland was Edmund nog een soort lakei naast ‘Koning Andy’. Edmunds opdracht tijdens deze voor België historische tennisontmoeting was op de eerste dag zo lang mogelijk David Goffin aan de waggel houden en hem zo veel mogelijk uitputten. Dan zou Murray het wel afmaken. Beiden deden hun taak toen voortreffelijk.
Inmiddels zijn de rollen omgedraaid. Edmund is de laatste jaren een van de sterkste stijgers op de wereldranglijst, staat nummer achttien en haalde bijvoorbeeld de halve finales op de Australian Open. Gisteren liet hij zien waarom én was het duidelijk dat Mur ray nog niet de oude is.
Murray verbaasde zich erover, nadat hij eerder deze week Stan Wawrinka wandelen had gestuurd in Eastbourne, hoe gezwind hij weer grastennis op topniveau oppikte. ‘Maar vergeet niet dat ik van een serieuze blessure terugkom.’
Trekt Andy Murray na een jaar buiten strijd te zijn met amper drie graswedstrijden in de benen naar zijn geliefde Wimbledon? Hij wil bijzonder graag, zegt hij, maar enkel als hij zich topfit voelt. Die knoop hakt hij pas door ‘als ik me er klaar voor voel’. Ter info: morgen gaat de loting van start.
Makkelijk wordt het sowieso niet voor Murray, indien hij start. Voor het eerst sinds hij debuteerde in de All England Club, in 2006, zal hij, omdat hij zover is teruggezakt op de wereldranglijst, geen reekshoofd zijn. Versta: met wat ongeluk botst hij tijdens de loting gelijk op een kaliber van AndyMurrayinzijnbeste dagen.
Helemaal is hij nog niet verlost van zijn heupblessure. ‘Ik ben echt opgetogen waar hij nu al staat’, zegt zijn coach, Jamie Delgado, aan de BBC. ‘Ik ben gelukkig voor hem. Maar we moeten ook realistisch zijn. Dit is nog maar zijn tweede toernooi. Straks, in Wimbledon, moet hij klaar zijn om mogelijke vijfsetters te verteren. En gedurende een jaar kon hij niet deftig serveren zoals in zijn beste dagen. Dat zal nog wat tijd vragen.’
Afbeulen
Aan zijn trainingsijver zal het niet liggen. Murray stond altijd al bekend voor zijn beestenarbeid, staat tot drieënhalf uur op de courts en beult zich daarna nog twee uur af in de fitness. Zijn rustpols bedraagt 37 slagen per minuut, zelfs voor een goedgetrainde topatleet uitzonderlijk.
Om zijn revalidatie te versnellen, zweert hij bij een beproefd recept: dagelijkse ijsbaden, stretching en stabilisatieoefeningen, plus een bezoek aan de kine. Even rigoureus als toen hij in zijn beste dagen zijn postmatchroutine afwerkte, die enkele uren kon duren (douche, cooling down op de spinningfiets, 50 proteïnerijke sushi’s, massage, ijsbad, hot tub…). Dat maniakale kantje is hij nooit verloren. Murray: ‘Nooit heb ik tijdens mijn blessureperiode gedacht aan stoppen.’
De lange tijd zonder competitietennis heeft hem doen nadenken over zijn carrière. Dat hij bijvoorbeeld meer moet kunnen genieten van zeges, zegt hij. ‘Ik vond mijn overwinningen te vanzelfsprekend. Na wat mijn voorlopig laatste toernooizege was, in Dubai vorig voorjaar, vierde ik dat met een massage en roomservice in het hotel. Ik heb mijn vrouw Kim intussen beloofd: als ik nog een grandslamtoernooi win, vieren we het in stijl.’
Aan zijn trainingsijver zal het niet liggen, Murray stond altijd al bekend voor zijn beestenarbeid