Ingevroren eicellen blijven meestal onaangeroerd
Jaarlijks laten honderden Belgische vrouwen eicellen invriezen om later hun kinderwens te vervullen. Maar de meesten maken er nooit gebruik van.
BRUSSEL I Bijna tien jaar geleden begon het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde in Brussel, de grootste fertiliteitskliniek van ons land, met social freezing. Sindsdien kunnen Belgische vrouwen in eigen land eicellen laten invriezen met de bedoeling om die pas jaren later te laten bevruchten. Zonder medische reden maar omdat ze single zijn, of eerst voor hun carrière gaan. ‘Aanvankelijk ging het om enkele tientallen vrouwen per jaar. Maar vorig jaar voerden we al meer dan tweehonderd behandelingen uit’, zegt professor Michel De Vos van het UZ Brussel.
Hij stelde gisteren op een internationaal congres een studie voor met de gegevens van meer dan 550 vrouwen die tussen begin 2009 en eind 2017 in Brussel aanklopten. Opvallend: de overgrote meerderheid van de vrouwen keert na het invriezen niet terug naar de fertiliteitskliniek. Slechts een op de acht deed dat tot nu toe, zo’n zeventig vrouwen dus. Slechts bij 43 van hen brachten de artsen na overleg embryo’s in, gecreëerd met de ingevroren eicellen. De slaagkans bleek een op de drie, ofwel veertien zwangerschappen.
Dat zo weinig vrouwen opnieuw in de fertiliteitskliniek belanden, is volgens experts goed nieuws. ‘Het is als het ware een brandverzekering’, zegt Petra De Sutter, gynaecologe in het UZ Gent. Daar melden zich jaarlijks zo’n vijftig vrouwen aan. ‘Je betaalt ervoor, maar hoopt tegelijk dat je ze nooit nodig zult hebben.’
Een deel van de vrouwen die niet terugkeren, heeft jaren later nog steeds geen partner. Anderen wel, maar zij proberen in principe eerst op een natuurlijke manier zwanger te raken. ‘Hoe vaker dat lukt, hoe minder vrouwen aankloppen bij het ziekenhuis.’
Gemoedsrust kopen
De procedure kost minstens 2.500 euro en wordt niet terugbetaald. ‘Maar het feit dat de vrouwen nadien rustiger voort kunnen leven, is hen het geld waard’, zegt professor De Vos. ‘Ze kopen gemoedsrust.’
De eicellen worden tien jaar lang bewaard. Wie ze niet meer wil gebruiken, kan kiezen wat ermee gebeurt: vernietigen, schen ken aan de wetenschap of doneren aan andere vrouwen. De gemiddelde leeftijd van vrouwen die in Brussel eicellen laten invriezen, is 36,5 jaar. De meesten wachten dus tot na hun 35ste. ‘Nochtans daalt de kwaliteit van de eicellen vanaf dan fors.’
De experts benadrukken dat er en wordt niet terugbetaald.
‘Het is als een brandverzekering: je betaalt ervoor, maar hoopt dat je ze nooit nodig zult hebben’
PETRA DE SUTTER Gynaecologe
bij ons geen Amerikaanse toestanden zijn. Daar krijgen carrièrevrouwen de behandeling soms terugbetaald door hun werkgever. Belgische vrouwen die voor social freezing kiezen, doen dat vooral omdat ze single of gescheiden zijn, of omdat hun relatie (te) pril is.