Iedereen gelijk, maar sommigen gelijker
Staatssecretaris voor Gelijke Kansen Zuhal Demir (NVA) en parlementslid Monica De Coninck (SP.A) gingen in de Kamer donderdag in de clinch. De aanleiding was een jonge moslima die nabij Charleroi werd belaagd, van wie de hoofddoek en bovenkleren werden uitgetrokken en die daarna verminkt werd achtergelaten.
Toen De Coninck dit aankaartte en zei dat er politici zijn die niets liever doen dan polariseren, schoot Demir in een kramp en riep dat De Coninck al zeventien jaar de kans had gehad om iets tegen het racisme te doen. Daarna onderbrak ze De Conincks betoog door voortdurend ‘zeventien jaar, zeventien jaar, zeventien jaar’ te krijsen. Met de bedoeling haar te ondermijnen, wat aardig lukte want De Coninck hield het niet meer uit en zei ‘dat we hier niet op een markt waren’.
Ze bedoelde dat Demir zich als een viswijf gedroeg. Ik weet niet of ze geschikt is om vis te verkopen, maar ik zie haar wel staan achter een kraampje met olijven, baklava en Turks brood. Gehuld in een mysterieuze sluier en zachtjes buikdansend zingt ze: zeventien jaar, zeventien jaar. Met al die racistische clichés prijs ik me gelukkig dat Demir zo weinig vertrouwen heeft in Unia en die organisatie het liefst zou ontmantelen.
In de wandelgangen beloofde Demir een actieplan tegen racisme en discriminatie. Ze wilde de zaak ruimer bekijken, maar deed uiteindelijk drie keer aan victim blaming. Demir wil namelijk aandacht voor fenomenen als de lage tewerkstellingsgraad van vrouwen van buiten de EU (met andere woorden, die moslima’s zijn lui en werken niet), racisme tegenover autochtonen (ik dacht dat we het hadden over een moslima die fysiek werd aangerand, of had ze iets verkeerds gedaan?) en het lastigvallen van vrouwen op straat (niet die criminelen die een moslima in elkaar sloegen, maar hitsige jongeren van vreemde origine die joelend en fluitend vrouwen op straat intimideren).
Toen ze die drie fenomenen opsomde, dacht ik: Zuhal Demir, jij bent zelf een fenomeen. Hoe jij als staatssecretaris voor Gelijke Kansen in geen tijd drie keer het slachtoffer de schuld kunt geven, daar kan Filip Dewinter nog iets van leren.
In de Kamer zou het gaan over een moslima die slachtoffer was van vreselijk racistisch geweld en uiteindelijk werd er drie keer met de vinger gewezen naar een bepaalde bevolkingsgroep. Oh ja, de staatssecretaris voor Gelijke Kansen heeft bij deze zaak contact opgenomen met Unia.