‘Een zwembad, omgeven door hotels? Dan blijf ik liever thuis’
MICHIEL LEEN
Kunt u zeggen hoeveel u verdient?
‘Daar heeft niemand zaken mee. Mensen hebben doorgaans geen benul hoe het werkt als je van schrijven je beroep hebt gemaakt. Eenvoudig is dat niet. Als je wilt schrijven wat je zelf wilt, moet je ook lezingen geven, opdrachten aannemen, hopen op een schrijverssubsidie die je elk jaar aanvraagt maar waarop je niet zomaar kunt rekenen. Mijn inkomen staat ver van wie ik ben en wat ik doe. De inhoud, mijn boeken primeren. De deuren van mijn keuken, mijn slaapkamer en mijn boekhouding ga ik dus niet openzetten. De laatste vijf jaar zijn mijn inkomsten sterk wisselend geweest. Ik was drie jaar lang aan de slag als intendant voor de Frankfurter Buchmesse, wat ook betekent dat ik in die jaren niet kon schrijven. Dat heeft een impact op je inkomen, want oud werk verkoopt trager dan nieuw werk. Maar in oktober en januari komen er een nieuwe roman en dichtbundel aan.’ ’Goed leven is niet synoniem met excessief leven.’
Vindt u dat u goed bent met geld?
‘Beter dan vroeger alleszins. Ik heb als kind nooit geleerd om ermee bezig te zijn. Wiskunde was mijn slechtste vak. Sommen maken, debet en credit hield ik ver van me af. Toen ik in de jaren 90 zelfstandige werd, ben ik me er gaandeweg in gaan verdiepen.’
Krijgt u advies in geldzaken?
‘Ik heb een goede boekhoudster die me al meer dan twintig jaar begeleidt. Zij weet hoe het gaat wanneer je schrijver bent: dat de verdiensten van het ene jaar op het andere erg kunnen verschillen.’
Waar kunt u geen geld aan uitgeven?
‘Een moeilijke vraag. Ik vraag me vooral af waar ik wél geld aan wil spenderen. Ik word ouder en besef dat ik vandaag wil leven en genieten. Goed leven is niet synoniem met excessief leven. Een sportwagen interesseert me niet. En omdat je het vraagt: zo’n goedkope allinvakantie aan een hotelzwembad, omgeven door andere hotels, nee. Dan blijf ik liever thuis.’
Hebt u ooit iets voor geld gedaan waar u spijt van hebt?
‘Ik heb ooit enkele vertalingen gemaakt waarvan ik dacht dat ze me verder zouden brengen. Die vind je intussen nergens meer terug, want ik heb ze laten verdwijnen. Mijn buikgevoel zei me “niet doen”, maar mijn hoofd focuste op de inkomsten. Ik heb daaruit de wijze les geleerd om vooral op mijn buikgevoel te vertrouwen en het hoofd bij dergelijke beslissingen hoogstens wat te laten meespelen.’
Geeft u aan goede doelen?
‘Ik reageer impulsief op oproepen om hulp. Ik krijg vaak de vraag of ik een gedicht wil schrijven, een boek wil kopen of een donatie doen. Als mijn buikgevoel “ja” zegt, ga ik erop in. Met “we hebben een BV nodig” heb ik weinig. Een verzoek dat met het algemene “Beste, komma” begint, maakt mij ook niet warm. Ik moet aanvoelen waarom de vraag aan mij gericht is.’