Kunst is geen bezwaar
Artiesten palmen oud gerechtsgebouw in met ‘I object’
Kunst in het Oud Gerechtsgebouw, het is een van die verrassende combinaties waarop de Gentse Feesten het patent hebben.
In de nis naast Philippe Vandenbergs The importance of being is een deur onder het opschrift ‘Griffie van het hof van Assisen’. Het is een nietalledaagse plek waar de kleine groepstentoonstelling I object is neergestreken. In het Oud Gerechtsgebouw van Gent, op een steenworp van de Kouter, worden nog steeds vuistdikke dossiers in karretjes van en naar archieven gereden, maar tot en met vrijdag is er ook werk te zien van kunstenaars als Vandenberg, Peter Buggenhout, Peter Rogiers en anderen.
Buiten woeden de Gentse Feesten. Dat er binnen een expo is, zie je enkel aan een grote affiche op het parkeerterrein en de vlaggen van het kunstenaarscollectief 019 – elke dag een andere selectie uit de boodschappen die ze al jaren door kunstenaars op vlaggen laten zetten. De opzet van de tentoonstelling intrigeert. Rechtspraak gaat om gemaakte keuzes beoordelen; op de plek waar recht werd gesproken, werd nu aan de deelnemende kunstenaars gevraagd om twee werken te kiezen die een kantelpunt in hun werk waren. En dus hun eigen keuzes te evalueren.
Geen van de deelnemende kun stenaars wil in de brochure expliciet uitleggen waarom het werk in kwestie een kantelpunt was, en naar de namen van de werken zoekt u ook tevergeefs. Tine Deboelpaep – er is altijd minstens één kunstenaar aanwezig voor de bezoekers – legt ons uit waarom de sculptuur die zij koos een vertrekpunt was na een periode klassiek boetseren en werken met mallen. ‘Maar ik denk dat we ook werken gekozen hebben die iets gemeenschappelijks hadden.’ Dat zou kunnen: een monumentale sculptuur van Maxime Brigou, treffend naast de al even imposante trap gezet, gebruikt een gelijkaardige combinatie van gips en bouwmateriaal als een van Peter Rogiers een paar meter verder.
De werken gaan in dialoog met het gebouw, dat nog altijd tot de verbeelding spreekt van veel Gentenaars. Op het gelijkvloers, waar het pleister aan herstelling toe is, staan twee ruwe, stoffige, moeilijk vast te pinnen werken van Buggenhout: is het een badkuip? Een schip? Een zwartwitfoto van Eva Dobbels toont een impressie van een ingestort interieur.
Op de eerste verdieping benadrukken de speelse totems van Mathias Prenen en een delicate paalsculptuur van Willem Boel de verticale lijnen van de hoge ramen. Alsof de kunst het gebouw uitlegt.