De nieuwe chouchou van Frankrijk
De 26jarige Julian Alaphilippe pakte met een solo zijn eerste ritzege in de Tour, en veroverde als extraatje de bolletjestrui. ‘Die trui tot in Parijs dragen. Ik durf er nog niet aan denken.’
Een knieblessure besliste vorig jaar dat Julian Alaphilippe de Tour zou moeten missen. Een ferme streep door zijn rekening, want hij had er zijn seizoen op afgestemd. Hij won nadien nog wel een etappe in de Vuelta, maar toen was het kwaad al geschied. Met hun ritzeges in de Tour hadden Warren Barguil en Lilian Calemejane de harten van het chauvnistische Franse wielerpubliek veroverd. Met een machtige solo en de mediageile bolletjestrui zorgde Alaphilippe gisteren voor eerherstel. Het Franse publiek en de media smulden.
Even populair als Romain Bardet wordt hij de eerstkomende jaren niet, maar zijn aaibaardheidsfactor is veel groter. Alaphilippe is een jongen van het volk, zijn vader is muzikant. En vooral: Alaphilippe is een attaquant. Het was hij die er gisteren rond het azuurblauwe meer van Annecy als eerste de boel in brand stak, een tweede poging op de Col de Bluffy was wel de goeie.
Niet impulsief meer
Zij die mee voorop geraakten, beseften snel dat het niet voor de dagzege zou zijn. In de steile slotkilometer van de Montée du Plateau des Glières besefte het nieuwe Franse wonderkind David Gaudu dat hij nog veel boterhammen moet eten. Alaphilippe snelde hem voorbij. Na Gaudu was het de beurt aan de Est Rein Taaramäe. Hij probeerde op de voorlaatste col te anticiperen en pakte snel een halve minuut. De twee jaar jongere Julian Alaphilippe bleef rustig. ‘Ik ben inderdaad zeer impulsief, maar het is toch al verbeterd’, gaf Alaphilippe aan.
Dit keer spande Alaphilippe zijn medevluchters handig voor de kar. ‘Na een tijdje zag ik dat de samenwerking niet optimaal meer was en dan besloot ik toch maar een brute versnelling te plaatsen.’ Onhoudbaar knalde hij weg richting Taarämae, dan de top van de Col du Colombière en ten slotte de finish. Aan de meet in Le Grand Bornand bedroeg de voorsprong meer dan anderhalve minuut. Tijd genoeg om te huilen van geluk en te denken aan zijn zieke vader. ‘Een ritzege in de Tour. Een droom die uitkomt. Zeker nadat ik in de eerste Tourweek nogal ontgoocheld was in mijzelf.’
Naast de ritzege pakt Alaphilippe ook de bolletjestrui. ‘Eerlijk, daar heb ik geen seconde aan gedacht. Het is een mooie bonus.’
Geen klassement
De vorige Franse publiekslievelingen Richard Virenque en Thomas Voeckler droegen die trui ook op de ChampsElysées. ‘Neen. Die vraag mag je nog niet stellen. Ik wil het van dag tot dag bekijken.’ Ploegleider Wilfried Peeters beaamde. ‘Mijn favoriet voor het bergklassement is Chris Froome.’
Met zijn ritzege in de Tour plus de zege in de Waalse Pijl in één seizoen treedt hij in de voetsporen van Bernard Hinault. Voor het Franse publiek helemaal begint te dromen, diens opvolger wordt hij niet. ‘Een klassement in een grote ronde is nog niet aan de orde. Ik wil mij liever focussen op rittenkoersen van een week’, zegt de Franse versie van Tim Wellens. Zelf ziet hij zich trouwens als een klassieke specialist. Een stelling die gezien zijn voorlopig palmares niet helemaal klopt. Van zijn twaalf profzeges was er maar één eendagskoers. Het zal het Franse publiek worst wezen. Ze hebben terug een chouchou.