Wie maalt nu om een plot als je Cher én Abbahits hebt
Onweerstaanbaar en ook ondraaglijk, dat is de spagaat van de sequel op ‘Mamma mia!’.
Mamma mia! Here we go again ¨èèèè Van: Ol Parker
Met: Lily James, Amanda Seyfried, Pierce Brosnan, Colin Firth
(114 min.)
Tien jaar geleden bracht Mamma mia! meer dan een half miljard euro in het laatje, nadat de jukeboxmu sical vol Abbahits ook al Broadway had ingepakt. Dat is weinig verbazend: je krijgt die onverslijtbare deuntjes niet uit je hoofd. Dat laatste is ook het grootste nadeel van de onvermijdelijke sequel. Aan een plot werd geen energie besteed. Amanda Seyfried keert terug als Sophie, die een hotel in Griekenland wil openen ter meerdere eer en glorie van haar moeder. Voilà. De rest zijn flashbacks, waarin haar jonge moeder gespeeld wordt door een hartveroverende Lily James. Maar waar is de moeder? Het is wachten op Meryl Streep. Nog eerder zie je Cher opdraven als een grootmoeder die er nog geen dertig uitziet. Zonder reden, of toch: ze brengt binnenkort een album vol Abbacovers uit. Katsjing! De feelgoodfactor druipt van Pierce Brosnans gouden grijns, zo erg dat je naar het toilet moet.
En toch. Net als Abba is deze film ondraaglijk en onweerstaanbaar, met dank aan Lily James. De momenten dat je wilt rechtop veren om mee te kwelen zijn echter zeldzaam. Omdat de dansscènes er pover uitzien, maar ook omdat na de eerste film vooral Bkantjes overblijven. Het is plastic, belachelijk en potsierlijk. Maar de kans is groot dat u zingend de zaal verlaat. Dat, of u hangt boven de pot.