Bloot en toch ook niet
Die elastische ‘sok’ uit Beyoncé’s video voor ‘Mine’. Die verstrengelde armen uit de sexy videoclip voor ‘In common’ van Alicia Keys. Die met brutale vegen verf bewerkte gezichten uit de campagne van De Munt voor het seizoen 20142015, waarin de modellen kleurige digitale tranen huilden. Je vindt de foto’s van Pierre Debusschere al lang niet meer alleen in een modecontext, besef je al snel als je door zijn tentoonstelling Uncovered loopt in het mode en designcentrum MAD in Brussel.
Debusschere, nog geen 35, nam een vliegende start. Sinds zijn werk in 2008 werd gepubliceerd in Dazed & Confused, staat het regelmatig in magazines als Vogue Hommes en Another Magazine. Hij fotografeerde of filmde campagnes van Dior, Raf Simons en Louis Vuitton, voor Delvaux, Nike en Adidas.
Painting
Dat zijn mensen die, net als Debusschere zelf, graag wat verder kijken dan het doorsnee modeplaatje. In een van zijn weinige interviews zei Debusschere dat hij niet beïnvloed is door andere modefotografen, met uitzondering misschien van Erwin Blumenfeld. Die speelde graag met ontdubbeling: kijk je naar een persoon in profiel en frontaal, zijn het er twee of meer? En hij zette zijn modellen ook graag in zware schaduwen, in een tijd toen elk gezicht licht móést uitstralen. Debusschere heeft dat nooit gekopieerd. Maar er loopt wel een lijn van de digitale paintingtechnieken die hij gebruikte voor De Munt naar de ‘gesolariseerde’ foto’s van Blumenfeld.
De prachtige modellen die voor zijn lens passeren, zet hij niet half in de schaduw. Maar hij laat hun, meestal blote, lijf in deze expo ook niet zomaar zien. Hij verft het of verbergt het onder dekens of sjaals. Een vrouw is volledig ge verfd in metaalblauw, op één oog na; het andere is verborgen onder haar lange haar. Twee zwarte handen piepen uit een oranjegele deken, de rest van de zittende figuur is buiten schot. Er zijn die elastische ‘sokken’ waarin een mens beweegt – een foto van een vaas lijkt een grappige knipoog naar die half abstracte lichaamsvorm.
Debusschere toont in MAD gloednieuw werk: negentig foto’s en een film die hij over een periode van tien maanden maakte. Hij vindt het wel prettig om zo’n stand van zaken te maken, zegt hij als we hem even kunnen vlaggen tijdens een blitzbezoek aan de expo, zichtbaar al met zijn hoofd bij het volgende project. Daarom zijn zestig van de foto’s, in samenspraak met de ontwerper van de expo, ook niet supergroot geprint. Ze worden vertoond in lijsten van gerecupereerd hout en bedekken als één, zeer kunstig, logboek een muur van de expo.
Brussel
Debusschere pendelt tussen wereldsteden, maar tussen de opdrachten door keert hij terug naar Brussel, waar hij met verwante creatieven de studio 254Forest uitbaat: fotografen, kunstenaars en zelfs muzikanten. De soundtrack van zijn laatste film werd er opgenomen.
Eigenlijk hadden we dat eerst moeten vertellen: je begint liggend aan de expo, onder een scherm waarop die film wordt geprojecteerd, op dekens die ook in de video en foto’s terugkeren. Zijn modellen, drie mannen en een vrouw, zweven boven je, tot ze op je gaan staan: de scènes zijn gefilmd door een glazen vloer. Sommige worden achterstevoren afgespeeld, dat heb je ook pas na een poos door.
De film is tegelijk met de fotosessies opgenomen; de beelden vullen de foto’s aan of geven er commentaar op. Een lichtjes enge foto van een vervormd gezicht zorgt voor een van de tederste scè
Debusschere refereert vaak aan klassieke, religieuze kunst: hij maakte van Beyoncé een piëta in de clip voor ‘Mine’
nes uit de film. Gek dat de bewegende filmbeelden lijken stil te staan, terwijl de foto’s vol ingehouden beweging zitten. Debusschere refereert vaak aan klassieke, religieuze kunst: hij maakte van Beyoncé een piëta in de clip voor ‘Mine’. Maar deze foto’s lijken meer expressionistisch. De ‘tribale’ beschilderingen zetten de contouren van de lichamen, letterlijk, dik in de verf.
‘Uncovered’, tot 30/9 in MAD, Nieuwe Graanmarkt 10, Brussel.