LA BRU’SSERIE
WOUT BRU EN MARC COUCKE WETEN MET HUN CREATIVITEIT GEEN BLIJF
‘Le Sanglier des Ardennes 2019’ staat op een plakkaat voor het imposante hotel in Durbuy. Het renovatieplan voorziet ‘100 kamers en suites, 3 restaurants, 6 seminariezalen, 6 boetieks en een wellnesscenter’. Aan de receptie zijn tickets voor Adventure Valley te verkrijgen, even buiten Durbuy gelegen: avontuur gegarandeerd met onder meer kajak, mountainbike, speleo, rollercoaster, escape room, lasergame, freefall en zipline. Een treintje van Adventure Valley stopt vlakbij voor een rondrit, kinderen onder de vier jaar mogen gratis mee, groepen krijgen korting.
Dit is het project van Marc Coucke, waarvoor hij Wout Bru heeft aangetrokken om al die klanten ook culinair iets te bieden. Wie was Bru ook alweer? De chef die in het Provençaalse dorpje Eygalières zijn talent demonstreerde in een leuke bistro, zich dan verslikte in een veel te groot hotelrestaurant, iets te vaak in de media kwam dan goed was voor zijn mentale evenwicht, en een huwelijkscrisis later tot het besef kwam dat niemand hem nog als een chef beschouwde. Waarom Coucke hem dan toch opviste? Misschien hanteerde hij dezelfde redenering als met aandelen: je moet ze kopen als ze in waarde gezakt zijn.
Maar kijk, samen hebben ze toch maar mooi La Bru’sserie geopend. Zoals de slimme lezer heeft opgemerkt: een samentrekking van ‘Bru’ en ‘brasserie’. Een staaltje van creatief out of the box denken van Coucke? Hij vond eerder al de term ‘Couckenbak’ uit. Naar verluidt stopt de ideeënstroom van deze man nooit.
La Bru’sserie ziet er een hippe tent uit, met loungemuziek, open keuken, jong personeel in zwarte outfit, wijnen per glas en – jawel, hier gaan we weer – ‘food sharing’.
Bru en Coucke weten met hun creativiteit geen blijf: liefst 35 gerechten om te delen staan op de kaart, onderverdeeld in Provence, ZuidAmerika, Spanje, Azië, Klassiek en Desserts. Hebben zij eraan gedacht dat er ook mensen zijn die dit moeten uitvoeren? Ik bestel één gerecht per hoofdstuk: de presentaties zijn eigentijds, de inhoud is wisselvallig.
Koude gerechten vallen best mee, zoals de uitstekende jamón ibérico met pan con tomate of de tomatensalade met burrata en sorbet van venkel en selder. Met de warme gerechten gaat het op en neer: de geroosterde langoustine is prima van kwaliteit, de Aziatische nems zijn tweederangs, de ‘klassieke’ frieten zijn flinterdun en veel te vettig, de crema catalana is mislukt. De rekening klokt af op 101,50 euro voor twee personen: zeven gerechtjes, één glas rosé en een half flesje water. Hoed u voor dat schijnbaar goedkope ‘sharing’concept, voor dezelfde prijs eet u twee driegangenmenu’s met volwaardige porties.
Ik kom buiten en zie het treintje van Adventure Valley voorbijrijden.