Zo doorsnee hun leven, zo extreem hun complot

De mislukte aanslag van Amir en Nasimeh uit Wilrijk

Toen de speciale eenheden van de federale politie hen klemreden en uit hun donkere Mercedes CLC sommeerden, beseften Amir (38) en Nasimeh (33) dat hun terreurplan in duigen was gevallen. Op zaterdag 30 juni was het IraansBelgische koppel op weg naar Villepinte, een voorstad van Parijs. In hun auto voerden ze een ontstekingsmechanisme en een halve kilo TATP mee, verstopt in een kleine toilettas. Die vloeibare springstof is de afgelopen jaren erg populair geworden onder jihadi’s, omdat ze betrekkelijk eenvoudig te maken valt met spullen die elke drogisterij verkoopt.

Maar Amir en Nasimeh waren geen islamistische jihadstrijders. Hun trip had als eindbestemming de ‘FreeIran’conferentie van de ver zetsbeweging Iraanse Volksmoedjahedien (of MEK), die het regime in Teheran wil omverwerpen. De bijeenkomst telde zo’n 25.000 aanwezigen en op de gastenlijst kwam indrukwekkend volk voor. Rudy Giuliani, oudburgemeester van New York City en vandaag advocaat van de Amerikaanse president Donald Trump, gaf er een toespraak. Ook de Republikeinse voorman Newt Gingrich en de FransColombiaanse politica Ingrid Betancourt waren er aanwezig. En de huidige veiligheidsadviseur van Trump, John Bolton, draagt als hevige Irancriticus de MEK al lang een warm hart toe.

Een terroristische aanslag in Parijs, op een meeting van tegenstanders van het Iraanse regime, met gevaar voor (Amerikaanse) sympathisanten: als signaal had het kunnen tellen. Alleen eindigde de uitvoering van dit plan langs een tram spoor in SintPietersWoluwe, met de ontmijningsdienst Dovo die de TATP veilig uit de auto haalde. Amir en Nasimeh zijn sinds die zaterdag aangehouden. Vandaag, vrijdag, beslist de Kamer van Inbeschuldigingstelling of dat zo blijft. Ze zijn in verdenking gesteld van poging tot terroristische moord en het voorbereiden van een terroristisch misdrijf. Het parket opende een onderzoek en vorderde een onderzoeksrechter.

Uitvalsbasis: de Boomsesteenweg

De uitvalsbasis van Amir en Nasimeh was een appartement van dertien in een dozijn op de Boomsesteenweg in Wilrijk. Volgens de buren leefden ze in een netjes gerenoveerde woonst. Over het koppel valt geen onvertogen woord. Hij zei geen neen tegen een pintje af en toe, keek graag naar voetbal en ging langs bij de buren voor een kopje thee. Zij was een verzorgde verschijning, vlot in de omgang en met een moderne ingesteldheid.

Zo’n vijftien jaar geleden kwam Amir naar ons land en vroeg hij asiel aan als politiek vluchteling. Hij wilde naar eigen zeggen weg van het strikte regime in Teheran en kreeg ook de vluchtelingenstatus. In de ogen van zijn buren integreerde hij uitstekend. ‘Hij maakte zelfs het gemeenschappelijke deel van de appartementsgangen schoon.’

Zijn partner Nasimeh volgde hem een paar jaar later. Beiden verkregen de Belgische nationaliteit. Het is onduidelijk welk werk ze precies deden, allicht verdiende hij de kost in de haven van Rotterdam en was zij aan de slag in een supermarkt. Zo doorsnee als hun leven was, zo extreem het complot waarvan ze deel lijken uit te maken.

De man uit Wenen

Op zondag 1 juli, de dag na de arrestatie van Amir en Nasimeh, plukte de Duitse politie op een parking van de A3snelweg in de buurt van Frankfurt een Iraanse man uit een gehuurde Ford. Het ging om de Iraanse diplomaat Assadollah A., die sinds 2014 als ‘derde raadgever’ is verbonden aan de Iraanse ambassade in Wenen.

Al sinds de Koude Oorlog is de Oostenrijkse hoofdstad een nest van spionnen. Ook voor Assadollah A. is de functie van ‘derde raadgever’ niet meer dan een dekmantel voor zijn activiteiten als geheim agent. Dat is precies waarvoor het Duitse gerecht hem sindsdien vasthoudt: spionageactiviteiten, met daaraan toegevoegd het beramen van een moordaanslag. Volgens het Duitse openbaar ministerie is hij lid van de Iraanse inlichtingendienst MOIS, die als voor naamste opdracht heeft om oppositiegroepen binnen en buiten Iran in de gaten te houden en indien nodig hardhandig tegen te houden. Groepen zoals de Iraanse Volksmoedjahedien dus.

Assadollah A. en het Iraanse koppel uit Wilrijk kenden elkaar. Meer nog: hij was naar alle waarschijnlijkheid hun chef. In maart gaf hij hen volgens het Duitse gerecht de opdracht om de aanslag op de ‘Free Iran’bijeenkomst te plegen. Hooguit vier dagen voor de Parijse conferentie ontmoette hij Amir en Nasimeh in LuxemburgStad en overhandigde hij hen de halve kilo TATP.

Het trio moet op de radar van een buitenlandse inlichtingendienst zijn gekomen. Volgens onze informatie speelde die dienst de info een tiental dagen voor de geplande aanslag door aan de Belgische Staatsveiligheid, die uiteindelijk het federaal parket inlichtte, waardoor er tot actie kon worden overgegaan. Ook Frankrijk was betrokken: de veiligheidsdiensten daar arresteerden Mehrdad A., een contactpersoon van het koppel uit Wilrijk.

Na de arrestatie van Assadollah A. maakte de MEK snel de optelsom: Amir en Nasimeh deden zich voor als aanhangers van een vrijer Iran, maar stonden eigenlijk onder controle van de Iraanse inlichtingendienst. Jarenlang zou het koppel zich gedeisd hebben gehouden, terwijl ze wachtten op orders om toe te slaan.

False flag

Een reactie van het Iraanse regime op de verijdelde aanslag liet niet lang op zich wachten. De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken, Javad Zarif, bestempelde de hele operatie als ‘False flag’. Onder een ‘valse vlag’, meer bepaald die van

Hij zei geen nee tegen een pintje, keek graag naar voetbal en ging langs bij de buren voor een kopje thee. ‘Hij maakte zelfs het gemeenschappelijke deel van de appartementsgangen schoon’