‘Ben je niet echt crazy, dan word je het hier wel’
Tomorrowland, samen op één grote roze wolk
‘Ik heb al veel gereisd, maar dit is een van de indrukwekkendste landschappen die ik al gezien heb ’, zeg t J osé Maria de la T orre (2 4) uit C hili. Vijftien uur vliegen en zo’n 3.000 euro heef t de jonge ingenieur neergeteld om de verzonk en stad van Planaxis, he t thema van Tomorrowland dit jaar, te komen bewonderen. Hij reist solo. Hij praat over het festival alsof het over de Taj Mahal gaat. Werelderfgoed in entertainment voor 400.000 dan sende toeristen. ‘Het oog voor detail is fenomenaal ’, zeg t J osé. ‘ Je kunt naar de decors blijven kijken, want alles verander t voor tdurend.’ De M ain Stage enter taint met fonteinen, zeepbellen, gigantische schermen en dansers . De Rose Garden is een gigantische rozenwater en rookspuwende draak die in de loop van de dag wakker wordt in zi jn vi jver. De perfect gek oelde F reedom Stage bezorgt je met kilometers aan leds een surroundshow om bi j weg te draaien.
‘Het vuur werk is voor mi j he t hoogtepunt’, zegt José. ‘Zoiets zie je nergens anders. Voor mij draait Tomorrowland vooral rond he t entertainment, maar het is de muziek die je nog verder in die droomwereld duwt. Dansen onder dat vuur werk, daar zi jn geen woorden voor.’
Belgische gastvrijheid
José k wam drie jaar geleden met zijn nicht voor het eerst naar Tomorrowland. ‘Ik merkte toen hoe sociaal iedereen zich hier op
stelt, dus ik wist wel dat ik me hier ook alleen zou amuseren. Ik drink erop los, alleen drugs li jken me geen goed idee als je hier alleen bent.’
Anurag Pareek (33), een advocaat uit India, is hier voor het eerst. ‘Ik zag vier jaar geleden online een filmpje over T omorrowland en sindsdien was het mijn droom om hier naar toe te k omen.’ Of de droom de ver wachtingen inlost? ‘Absoluut. Hier leef je op één grote wolk van euforie. En ben je nie t echt crazy, dan word je he t wel.’
Opvallend is dat T omorrowland voor verschillende einzelgängers haast een land is dat ze aandoen op hun rondreis door Europa. Z owel Anurag als J osé k omt recht van de finale van he t WK voetbal in R usland. ‘En dan valt het zeker op hoe vriendelijk mensen hier zijn’, zegt José. ‘Niet alleen de festivalgangers, maar ook de medewerkers zi jn zeer enthousiast. H et verschil me t de R ussen kan niet groter zijn. Anurag wijst een campingmedewerker aan die wat verder staat. ‘Een van de fijnste mensen die ik de voorbi je dagen ontmoet heb.’ De man zwaait enthousiast terug.
Hoe wollig Tomorrowland zijn ‘one communit y’idee ook verkoopt, in het spoor van José en Anurag kunnen we nie t anders dan erin meegaan.
De truc met de vlag
Tomorrowland als land van de verbondenheid – oké, maar hoe raak je dan verbonden? Van Facebook en Tinder zou je denken dat het dé tools zijn om een soloreiziger op weg te helpen, maar één ouderwets hulpstuk troef t hier elk online platform af: de vlag . ‘Ik dans me t mi jn vlag en elk e C hileen die ik tegenk om spreekt mi j aan’, zeg t J osé. ‘Er is zelfs een Whatsappgroep me t alle C hilenen die elkaar hier hebben leren kennen. Iedereen die we tegenkomen, wordt eraan toege voegd. Ik praat niet enkel met landgenoten, hoor, het loopt alleen iets gemakkelijker in je moedertaal. Maar laten we zeg gen dat ik hier al zo ’n vijftien mensen heb leren kennen met wie het echt klikt. Misschien spreken we ooit nog eens af , wie weet?’
De truc met de vlag zou kunnen verklaren waarom Anurag he t merkelijk moeili jker heef t om contacten te leg gen. ‘Uit respec t dragen we in India onze vlag niet op ons lichaam. Bovendien drink ik geen alcohol, dus ik kraam geen aanstekelijke zattemanspraat uit. Ik heb de voorbi je dagen gewoon gedanst en af en toe een praatje geslagen, maar in deze luide muziek valt praten me t wildvreemden ook niet echt mee. Dus als ik ooit terugkom, is het sowieso met vrienden. Want als je het mooiste feest ter wereld mag aanschouwen, dan wil je het vooral kunnen delen, merk ik nu.’
‘We vragen bezoek ers om hun vlag mee te brengen en te dragen’, zegt T omorrowlandwoordvoerster Debby Wilmsen. ‘H et versterkt het gevoel van verbondenheid.’ Voor zij die geen vaderlandsliefde voelen, is er ook die ene vlag die de hele lading dekt: de vlag van T omorrowland zelf . 32 euro kost die en ze ‘wordt massaal gekocht hoor’, gaat Wilmsen verder.
Onbetaalbare ervaring
Een bezoekje aan T omorrowland is niet goedkoop. Voor zij die écht van ver komen, is de prijs absurd hoog, maar het lijkt hen geen bal uit te mak en wat ze moeten neertellen. ‘Niet geld, maar er varingen mak en me ri jker’, zeg t Anurag. En zo passeren er nog wel een paar dooddoeners. Anurag kocht zijn ticket niet op de reguliere markt en betaalde er het dubbele voor, zo’n 800 euro. V oor twee dagen, op dag drie moest hi j he t vliegtuig naar huis al nemen.
’Ik heb hier tien maanden k eihard voor gewerkt’, zegt José. ‘En ik kan me dit niet elk jaar permitteren, maar ik vind het de reis zeker waard. Hopelijk kan ik dit over drie of vier jaar nog eens overdoen.’
Het is moeilijk om uit de heren ook maar van iets van kritiek los te peuteren. Eén klein werkpuntje volgens José: de prijs van het water. Een dikke 3 euro voor een ‘miniem flesje water’ is voor hem een brug te ver. ‘Onredelijk, zeker bij dit weer. En dat verklaart dus mede mijn gigantische katers.’ (lacht)
De draak is moe gespuwd, de confettidouches worden dichtgedraaid tot volgend week end. Dan mag T omorrowland weer doen waar het zijn handelsmerk van gemaakt heef t: overtreffen wat eigenlijk nie t meer te over treffen valt.
‘Ben je niet echt crazy, dan word je he t hier wel’
ANURAG
uit India
‘Dansen onder het vuurwerk, daar zijn geen woorden voor’
JOSÉ
uit Chili