Theater aan Zee
Powervrouwen veroveren Oostende
The sea within Voetvolk, 31/7 en 1/8 op TAZ. Dit najaar op tournee.
Ukent Gruwez als iconische performer bij Jan Fabre en als feno menale danseres in haar eigen werk, sinds ze zes jaar geleden internationaal doorbrak. Met het indrukwekken de The sea within zet de cho reografe nu een stap naar een meer organische danstaal.
De ‘innerlijke zee’ uit de titel verwijst naar de medita tieoefeningen die aan de basis lagen van de bewegingen. Maar die maritieme metafoor mag u gerust ook letter lijk nemen. De hele choreografie baadt in de cadans van de golfslag: soms prettig kabbelend, soms woest beukend als water dat te pletter slaat tegen een pier.
De tien danseressen verbeelden het rimpelen van de golven met een canoneffect, laten hun haren wild opzwie pen als klotsend water en schieten met hun hoofden boven het oppervlak om naar adem te happen. Niet één beweging ligt vast, en toch voelt alles tot in de puntjes uitgewerkt. Net een dynamisch schilderij.
Over schilderijen gesproken: met het licht worden op het achterdoek prachtige zee horizons geschilderd, die doen denken aan William Turner en Gerhard Richter. Ook muzikaal klinkt de zee door: je hoort zeehoorns, het gehijg van de danseressen klinkt als het ruisen van wa ter, hun gezangen zijn net die van sirenes. Aan de techniek speelt Maarten Van Cauwenberghe (deels) live muziek op seventies synthesizers. Eens alle remmen los gaan, bij windkracht tien, is het samenspel tussen dans, muziek en licht verbluffend.
Aan alles voel je dat dit een erg vrouwelijk stuk is. Op de vloer ligt een roze tapijt, het geheel oogt sensueel en zacht. En er is natuurlijk de volledig vrouwelijke cast. Die is inclusiever dan een re clame van Benneton: de dan seressen dragen niet alleen Tshirts in alle kleuren van de regenboog, ze komen ook écht uit de hele wereld. Zo
danst er slechts één Belgische mee.
Hoe vloeiend de ingetogen intensiteit uit The sea within ook is, er zijn nog echo’s te vinden naar Gruwez’ nerveuze Triptiek van het extati
sche lichaam, waarin ze achtereenvolgens speeches, de lach en de angst ontrafelde in harde, schokkerige bewegingen. Daarnaast knipoogt ze ook naar haar solo Penelo
pe, waarin ze twintig minuten om haar as tolde.
Op die manier vormt The
sea within een voorlopig orgelpunt in een zich ontvouwend oeuvre. Geen betere plek voor een Belgische première dan Theater Aan ... Zee.