HET WORDT ALLES OF NIETS VOOR MICHEL

De schok verzachten voor wie werkloos wordt door de eerste maanden een hogere werkloosheidsvergoeding te geven, maar de werkzoekende toch stimuleren om snel werk te maken van een nieuwe job, is zeker een goede zaak. De overheid doet ook inspanningen om de invulling van knelpuntberoepen te bevorderen. Al ligt de klemtoon bij alle arbeidsmaatregelen te veel op toekomstige werklozen en te weinig op diegenen die al lang werkloos zijn. Nochtans vormt die laatste groep de grootste uitdaging.

Maar de grootste zorg is dat dit akkoord banen creëert om het begrotingstekort aan te zuiveren, terwijl niemand weet wat die arbeidsdeal precies zal opleveren. Premier Charles Michel heeft de twee beloftes waar deze regering vier jaar geleden mee van start ging – jobs creëren en het begrotingstekort dichten – aan elkaar vastgeklonken. Het wordt nu alles of niets. Het begrotingsevenwicht kan alleen bereikt worden als ook de arbeidsdeal opbrengt wat hij moet opbrengen. Crasht de realisatie van het ene doel, dan crasht ook het andere doel. Het is geen toeval dat de uitkomst van die gok pas na de federale verkiezingen bekend zal zijn.

Dat maakt het zomerakkoord uiterst onzeker en kwetsbaar. Het grootste probleem is immers dat wie werkloos is niet de juiste opleiding heeft om de openstaande vacatures in te vullen. En daar iets aan doen, is niet Michels bevoegdheid. Daarvoor moeten de gewestelijke overheden hun verantwoordelijkheid nemen, en moeten de diensten die daartoe de tools in handen hebben genoeg meewerken.

Nog een kwetsbaar gegeven: wat als er onverwacht iets gebeurt zoals in 2016 met de terreuraanslagen? Een Brexit zonder akkoord bijvoorbeeld. Dan zou de jobcreatie er weleens beroerder kunnen uitzien dan nu verwacht wordt. En of Europa zomaar zal aanvaarden dat jobcreatie een belangrijk element is om het begrotingstekort aan te zuiveren, is evenmin een zekerheid.

Het is dus een alsdanakkoord geworden. Dat geldt nog meer voor de Arcodeal: mooi op papier. Maar alleen iets waard als Europa geen stokken in de wielen steekt. Als de situatie op de beurs niet verslechtert, waardoor de beursgang ook echt doorgaat. En als de andere Dexiaaandeelhouders niet naar de rechter stappen om de onrechtvaardigheid aan te klagen dat zij niet en Arcoaandeelhouders wel vergoed worden.

Jobcreatie om een begrotingstekort aan te zuiveren: mooi op papier, maar ook onzeker