I ‘Oostendenaren spreken meestal niet zo positief over hun stad’

‘Summer’s just begun/ Love is high and tender/ Somewhere in Oostendèèè.’ Onmogelijk om niet mee te zingen en dansen op ‘Oost ende’ van Lester Arias, zoals Ariah Lester echt heet. Het is zijn muzikale liefdesverklaring aan de Koningin der Badsteden, nadat de Oostendenaars vorig jaar vielen voor zijn bedwelmende performan ce House. Toen liet Arias het publiek op Theater Aan Zee verdwalen in een mentale tuin vol erotische verlangens, enkel opgewekt door meeslepende synths en zijn androgyne, sensuele stem.

Ook voor Arias zelf was zijn TAZdebuut een revelatie. ‘Voor het eerst speelde ik met hoge hak ken en makeup. Bij de première hier werd ik bang: het publiek was vooral oud en grijs. Was het wel een goed idee om mijn vrouwelijke kant zo uit te spelen?’ Die angst bleek ongegrond. ‘Toeschouwers kwamen misschien rigide binnen, maar toen ze de zaal verlieten, was hun wereld geopend. Heel wat mensen huilden.’

Onder hen de Oostendse Mireil le. ‘Zij was helemaal ontroerd. Na de show gaf ik haar een stevige knuffel. We raakten aan de praat in het festivalcentrum. Ze zei: “Als je nog eens naar Oostende komt, logeer je bij mij.”’ Zo geschiedde, al vergt het wat uitleg. ‘Ik kom uit de dans. Drie jaar geleden ben ik begonnen met muziek. Ik nodigde wat vrienden uit bij mij thuis en zong voor hen. Toen ik deze winter danste in IJsland, had ik een dipje. Ik belde Mireille op. Even later had ze een minitournee geor (lacht).’