‘Vadis zei dat hij ooit zou terugkeren naar België om bij AA Gent te voetballen’

GENT I Sporting Lissabon was heel concreet en aan interesse in binnen en buitenland was er geen gebrek voor Vadis Odjidja, maar de 29jarige balvaardige middenvelder koos voor AA Gent. Een terugkeer naar de club waar hij tussen 1994 en 1999 van zijn vijfde tot zijn tiende voetbalde en de stad waar zijn hart nooit weg was.

Toen Vadis Odjidja drie was, gingen zijn Ghanese vader en Gentse moeder uit elkaar. Hij groeide op in Malem, een multiculturele Gentse wijk met sociale woningen waar mensen meer uitdagingen dan luxe hadden. Vadis’ vader Henri nam zijn zoon mee naar hat parkje om er te voetballen. Kledingstukken en sportzakken dienden als doelen. ’s Zondags trainde hij zijn zoon op het recreatiedomein Blaarmeersen.

‘Vadis woonde bij zijn moeder, maar we zagen elkaar dagelijks. Ik wilde een ploegje zoeken voor Vadis en trok meteen naar het grote AA Gent’, vertelt vader Odjidja. ‘Toevallig was de jeugdverantwoordelijke die dag aanwezig. Er was een training en hij vroeg of Vadis kon meedoen. Jongetjes van die leeftijd moeten vaak nog alles leren, maar dankzij onze trainingen kon Vadis al kappen, draaien en ballen controleren. Hij was amper vijf, maar na de training vroegen ze hem meteen of hij in het weekend al wilde meespelen.’

Volgens vader Odjidja heeft Vadis zijn mooiste jaren meegemaakt onder Frank De Leyn. ‘Na Kevin De Bruyne is hij het beste spelertje dat ik heb getraind’, zegt De Leyn, ooit jeugdcoach en ver antwoordelijke bij AA Gent, intussen jeugdsecretaris. ‘Vadis werd vaak een categorie hoger geschoven. Hij was een sterk, geblokt jongetje dat het hele veld kon oversteken, hoe ze er ook aan sleurden, bijna een eenmansploeg. Hij was leergierig en coachbaar, zeker niet verwend.’

De jeugdwerking van AA Gent stond toen nog op een laag pitje en soms werd er zwaar verloren. Zijn vader zocht een ploeg waar Vadis meer zou winnen. Anderlecht had het sterspelertje van AA Gent al in de gaten, maar zijn vader was de scouts voor. Hij reed met de auto naar Anderlecht en na één proeftraining werd Vadis aangenomen.

Pleintjesvoetbal

Vadis ging in Anderlecht op internaat, maar liet Gent nooit los. Aymen Hier, een fervente Buffalosupporter, leerde Vadis in zijn tienerjaren kennen via het Gentse pleintjesvoetbal. ‘Op het Rerum Novarumplein in de wijk Nieuw Gent organiseerden we in de zomer tornooitjes waarbij de winnaar telkens doorging. Vadis vatte het niet op als amusement met de vrienden, hij ging als een bezetene te keer om te winnen.’

‘Voor ons is Vadis nooit weggeweest uit Gent. Of hij nu in Engeland, Polen of Griekenland voetbalde, zodra hij een vrij moment had, kwam hij naar zijn vrienden in Gent. Toen hij van Club Brugge naar Norwich verhuisde, zei Vadis mij: “Ooit kom ik terug naar België om bij Gent te voetballen. Niet op het einde van mijn carrière om uit te bollen, maar op de top van mijn kunnen. Ik wil hier laten zien wat ik kan.” Toen het de goede richting uitging in de gesprekken met Gent, belde hij mij: “Weet je nog wat ik zei, Aymen? Wel, het is zover”.’ (mvd)