Geen happy end
N a drie decennia sluit cinema Actor’s Studio in hartje Brussel de deuren. Pijnlijk nieuws voor de uitbaters en het vaste publiek. De moeilijke vraag is: wie kan het wat schelen? Niet Brusselaar Frederik Ceulemans, die gisteren op de opniebladzijden van deze krant bekende nooit van de cinema te hebben gehoord.
Zo zijn er zo velen. Aan filmblad Vertigo vertelde de uitbater dat er nog 3,5 bezoekers per vertoning kwamen. Dat is meer dan een halve mens te weinig. Het betekent dat je er vaak je reinste home cinema kreeg. Trekken we nu allemaal schouderophalend naar de Kinepolis?
Het centrum van Brussel kan wel wat samenleven gebruiken. Een cinema is een laagdrempelige cultuurplek – behalve als die, zoals de Actor’s Studio, verstopt ligt in de toeristenval genaamd Rue des Bouchers. Jan De Clercq van distributeur Lumière pleit er op nieuwssite Bruzz voor om cinema’s te subsidiëren. Belangeloos is dat niet: Lumière is een actieve speler op de markt, met twee arthousecinema’s, in Brugge en Antwerpen (Cartoon’s). En cinema’s worden al gesubsidieerd. Eerder dit jaar opende vlakbij Actor’s cinema Palace. Het prestigieuze pand op de Anspachlaan werd
Nederlanders gooien niet zomaar geld over de balk
gerenoveerd op kosten van de Franse Gemeenschap, die ook jaarlijks 110.000 euro op tafel legt. Het kleinere Actor’s Studio kreeg 70.000 euro.
Is dat genoeg? Het antwoord hangt af van je kijk op subsidies en inmenging van de overheid. Alleen: één blik op Nederland volstaat om de gevolgen van echte ondersteuning te zien. Daar schoten filmhuizen de voorbije jaren als paddenstoelen uit de grond. De investering kwam er van de steden en gemeenten. Dat is ook correct: zij zijn de overheid die betrokken partij is.
Nederlanders gooien niet zomaar geld over de balk. Veel gemeentes vonden cinema’s blijkbaar een goeie manier om leven in je beton te blazen. En ze bewijzen: hoe meer cinema’s, hoe meer volk er naar de film gaat.
Cinema Palace was in een lang vervlogen tijd al eens een cinema, tot die, schouderophalend, werd verbouwd tot een winkel en vervolgens een parking. Je kon er parkeren voor het grote scherm. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die daar met nostalgie aan terugdenkt.