Abdufatah is 18 in 2018
‘Ik wil voetballer worden, maar dan zonder dure sportwagen’
ANTWERPEN I ‘De zomervakantie is leuk, maar ik kijk nog meer uit naar september als ik terug naar school kan. Ik volg elektriciteit en heb net het derde jaar afgerond. Ik had een heel goed rapport in juni en daardoor ben ik heel gemotiveerd om verder te doen.
Dat is niet altijd zo geweest. Toen ik drie jaar geleden aankwam in België, vond ik school maar niks. In Somalië ben ik maar twee jaar naar school geweest en daar mochten we ’s middags om twaalf uur al naar huis. Tot vier uur op school zitten, vond ik veel te lang. Ik spijbelde veel, omdat ik liever ging voetballen. Nu volg ik alle lessen. Een diploma is in België heel belangrijk voor je toekomst.
Ik wil graag elektricien worden, maar nog liever Rode Duivel. Ik speel nu als verdediger bij FC Ekeren. We trainen twee keer per week en in het weekend is er match. Maar ik speel ook zoveel ik kan op straat, of in Park Spoor Noord. Daar is altijd veel volk, en misschien zullen ze me ontdekken.
Thomas Meunier is mijn grote voorbeeld, maar een dure sportwagen hoef ik niet. Ik voetbal voor mijn plezier en als ik ooit rijk word, gebruik ik mijn geld om anderen te helpen, zoals mijn meter en peter doen. Ik wist niet dat er zulke lieve mensen bestonden. Zij zijn mijn familie geworden in België.
Zware tocht
Na drie jaar voel ik me evenveel Belg als Somaliër. Maar als ik aan mijn moeder denk in Somalië, moet ik vaak huilen. Zij is de allerbelangrijkste persoon in mijn leven. Ze is zo lief en ik mis haar erg. Gelukkig bellen we een paar keer per maand met elkaar.
Ik ben eind 2014 vertrokken uit Somalië. Mijn broers en zusjes zijn bij mijn moeder gebleven. In totaal ben ik acht maanden onderweg geweest om in België aan te komen. Het was een heel zware tocht. Ik weet niet of ik er opnieuw aan zou beginnen, omdat het zo gevaarlijk is.
In Jemen hebben smokkelaars al mijn bezittingen afgenomen. Alle kleren die mijn moeder voor me gekocht had, was ik kwijt en we werden gevangen gehouden in een groot huis. Toen we er weg konden, ben ik verder gereisd via Soedan naar Libië in een vrachtwagen. De weg was erg slecht. Twee mensen zijn uit de laadbak gevallen. De chauffeur reed heel snel en hij wilde niet terugkeren om ze op te halen.
In Libië ben ik met een klein bootje naar Italië gevaren. Ik was heel bang, maar een grote boot heeft ons gered nadat we twee nachten hebben rondgedobberd. Ik was zo gelukkig! Ik had onder weg andere jongens leren kennen die ook naar België kwamen, dus ben ik ze gevolgd.
Vlees op een stokje
Het was heel gek hier in het begin. Die boterhammen met choco die ik ’s ochtends te eten kreeg vond ik zo raar. Vandaag vind ik ze lekker. Boterhammen met choco zijn nu mijn favoriete ontbijt. De Belgische keuken is goed, alleen snap ik niet goed waarom er zo weinig in de soep zit. Soep met
‘Na drie jaar voel ik me evenveel Belg als Somaliër’
ABDUFATAH
niks erin, dat bestaat niet in Somalië. En vlees op een stokje, dat vind ik ook nog altijd raar.
Het is mijn grootste droom om in België te blijven. Ik zou graag een eigen appartement hebben later. Ik hoop iemand tegen te komen die me begrijpt, maar momenteel heb ik nog geen vriendin. Voor mij maakt het niet uit of ze Afrikaanse of Belgische is. Ze moet een goed hart hebben en ik wil niet dat ze spreekt over clans. In Somalië maken clans alles kapot. Ik wil er niets meer mee te maken hebben.’