De zwarte rand rond Charleroi
Je hebt liefhebbers van Charleroi die liefkozend over Charlouz spreken wanneer ze het hebben over het ondergeschoven kind onder de Waalse provinciesteden. Die maar niet genoeg krijgen van deze stad van vergane glorie, met haar gekke metrolijnen (ja, Charleroi heeft een metro) en bijzondere architectuur waar net een spectaculair politiekantoor van de hand van Jean Nouvel werd aan toegevoegd. Je hebt mensen die liever in een grote boog rond de groezelige stad heen stappen en huiveren bij zoveel marginaliteit. En dan zijn er de mensen die er alleen op een lowcostvliegtuig zijn gestapt.
La Boucle Noire is er voor al deze categorieën en kan alleszins tellen als omweg: twintig kilometer lang leidt dit pad de wandelaar in een cirkel om de stad heen. Start en eindpunt: het station van Charleroi. De lus werd toegevoegd aan de GR 412 en maakt deel uit van het onvolprezen GroteRoutepadennetwerk, bewegwijzerd in de kenmerkende roodwitte verfmarkeringen.
De wandeling is erg afwisselend en gidst je door het postindustriële landschap, langs de Samber en het kanaal, over mijnterrils, voorbij streetartsites, doorheen bossen tot in armtierige arbeiderswijkjes. Je smeert best je kuiten. Er zitten makkelijk bewandelbare stukken tussen, zeker die langs de Ravels, de voormalige spoorbeddingen. Maar voor het adembenemende uitzicht over de stad vanop de terrils moet je wat klimmen. Ook al kom je de stad nauwelijks in, het pad schetst wel de ge schiedenis van wat ooit het kloppende hart van de staal en koolindustrie van Europa was. De sporen zijn nog duidelijk in het landschap af te lezen.
De wandeling komt uit de koker van het echtpaar Micheline Dufert en Francis Pource, in de jaren zeventig en tachtig actief als muzikanten in de alternatieve rockscène van Charleroi. Zij ontpopten zich tot urban explorers die hun liefde voor het industriële patrimonium bezingen op hun blog cheminsdesterrils.be. Mensen ook die inzien dat toerisme en recreatie in deze grauwe stad gebaat zijn met wat zwarte humor. De dingen worden dan ook bij naam genoemd. Een sluikstort wordt op de kaart aangeduid als Dirty Corner, een akelige onverlichte voetgangerstunnel onder de spoorweg wordt volledig terecht een Creepy Tunnel genoemd.
Maar het is niet alleen droefenis op het pad. Ook het Château de MonceausurSambre, omgeven door een prachtig park in Engelse stijl, wordt aangedaan. Je komt langs het kanaal voorbij een opmerkelijke kerkboot. De schipperconciërge is aanvankelijk humeurig maar leidt ons met groeiend enthousiasme rond. De boot dient niet alleen als kapel voor doopsels en huwelijken van schippers, maar biedt ook onderdak aan
Een sluikstort wordt op de kaart aangeduid als Dirty Corner, een akelige voetgangerstunnel onder de spoorweg krijgt volledig terecht de naam Creepy Tunnel
twee sociaal assistenten die hun handen vol hebben met de buurtbewoners.
Wie zich helemaal wil onderdompelen, haalt er de playlist bij met aangepaste muziek van lokale bands. De opzwepende drums van La Jungle jagen je het bos door, Melanie De Biasio duwt je met ‘Blackened cities’ zachtjes de terrils op. Jij hoeft alleen rond te kijken.
De wandelkaart van La Boucle Noire is Frans en Engelstalig en gratis te verkrijgen in het Maison Du Tourisme of te downloaden op cheminsdesterrils.be.