Elk besef van gezond bestuur verloren
Ons land vraagt aan Europa om een aanpassing van de uitstootnormen voor stikstofoxides (NOx), zodat het de normen nog enkele jaren kan overtre den (DS 4 augustus). NOx is een indi cator voor dodelijke toxiciteit in de lucht. België overschrijdt de norm al sinds die bestaat en had al een keer uitstel gekregen tot 2015. Nu vraagt het toelating om zijn bevolking nog wat langer te mogen vergiftigen.
Het laatste decennium heeft de re gering veel te weinig initiatieven ge nomen om het verkeer en transport in dit land te verminderen. Dat is noch tans in tientallen adviezen aan het be leid aangewezen als enige degelijke, duurzame oplossing voor de luchtver vuiling die burgers doodt. Keer op keer weigert de regering te luisteren. De stapel adviezen en bewijzen op mijn bureau is behoorlijk hoog gewor den. Ons geduld raakt op.
De gezondheidskosten van lucht vervuiling in ons land bedragen 17 mil jard euro per jaar. Ongeveer de helft daarvan is te wijten aan verkeer en transport. Dat betekent dat per jaar 8,5 miljard euro uit de sociale zekerheid gespendeerd moet worden aan de gevolgen van een probleem dat het beleid laat aanslepen.
Het excuus dat er plots een bron van vervuiling is die meer uitstoot dan verwacht is ongeldig als je de multidisciplinaire wetenschappelijke adviezen bekijkt die de opeenvolgende regeringen en ministers duidelijk aanbevolen om het verkeer en transport te verminderen. En dat al bijna tien jaar lang. Lang genoeg om er werk van gemaakt te kunnen hebben. Veel adviezen waarschuwden dat de testprocedures voor de uitstoot van wagens ruimschoots onvoldoende zijn. Dat weten we al jaren. De Europese Commissie weet dat ook.
Als België een boete krijgt, is dat de schuld van de beleidsmakers die niet gedaan hebben wat hun heel concreet en duidelijk werd aanbevolen door een grote groep van wetenschappers uit verschillende disciplines. Dat ze die schuld proberen af te schuiven op een te streng Europa is … ik heb er geen woorden meer voor. Ze zouden de boetes ook kunnen gaan verhalen op de autoindustrie en haar leidinggevenden. Maar daar is in België en Europa, in tegenstelling tot in de VS, niet de moed voor.