Geen zak te beleven
Zomer 2001. We hebben een huisje gehuurd in SaintJeandeSault en verkennen de streek. Fietsend tussen de lavendelvelden horen we plots een ratelend geluid. Geen krekels, maar onze tweejarige dochter. Iets te enthousiast bengelend op het fietsstoeltje, raakte haar voetje geklemd tussen de spaken van het achterwiel. We fietsen zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde dorp waar een vriendelijke dame haar troost en haar voetje in een stevig verband wikkelt. Onze eerste kennismaking met Monieux.
Sindsdien gaat er geen zomer voorbij zonder dat we even halt houden in dit kleine dorpje. Monieux ligt op 650 meter hoogte aan de zuidoostelijke kant van de Mont Ventoux. Je hebt er een schitterend zicht op de 400 meter diepe kloof van de Gorges de la Nesque. In restaurant Les Lavandes eet je in de schaduw van de kastanjebomen terwijl je geniet van het unieke panorama op het Plateau de Vaucluse.
Enkele jaren geleden waren we aan het lunchen toen er een huwelijk werd gevierd. We hadden intussen monsieur Gabert, de eigenaar van het restaurant, beter leren kennen en vertelden hem dat we zelf nog niet getrouwd waren. Mijn vriendin en ik hadden op dat moment al meer dan dertig jaar een amoureuze affaire (én drie kinderen). Monsieur Gabert bood prompt aan om ons te huwen. Hij bleek namelijk ook de burgemeester van het dorp te zijn.
Zijn voorstel speelde enkele jaren door ons hoofd en toen ons gezin in de lente van 2013 uitbreidde met een kleine golden retriever, besloten we dat drie kinderen én een hond voldoende waren om onze relatie wettelijk te verankeren.
Het huwelijk vond plaats in mei 2013. Monsieur Gabert trouwde ons op de binnenkoer van het gemeentehuis. Op hetzelfde moment trouwde in Mazan, een buurdorpje van Monieux, ook de Britse actrice Keira Knightley. Het gerucht gaat dat zij Monieux verkoos boven Mazan, maar dat de burgemeester voorrang gaf aan een sympathiek koppel uit België.
Een andere troef van Monieux is de rust. Veel toeristen zoeken elke zomer de drukte van de Côte d’Azur op. En zij die toch halt houden in de Vaucluse, hebben iets te vaak een fiets mee en willen zo snel mogelijk de top van de Mont Ventoux bereiken, liefst vanuit Bédoin of Malaucène, zelden vanuit Monieux. Gelukkig maar.
Maar aan die rust zou wel eens een einde kunnen komen. Stefan Hertmans schreef met De bekeerlinge een schitterende roman, waarin het dorp Monieux een centrale rol speelt. Hertmans, die zelf een optrekje in Monieux bezit, had beter moeten weten. Of is hij soms vergeten hoe het de Britse schrijver Peter Mayle is vergaan? Hoe die het dorp Ménerbes in de Luberon moest verlaten, nadat zijn huis plots een toeristische trekpleister was geworden door het succes van zijn boek A year in Provence. Het helpt ook niet om in interviews te laten vallen hoe bijzonder het leven in Monieux wel is. Dat trekt massatoerisme aan. Straks wil iedereen er trouwen.
Overweegt u toch om halt te houden in dit dorpje? Doe het niet. Lees een ander boek van Stefan Hertmans en rijd gewoon door richting Côte d’Azur. Mijn vrouw, ikzelf, mijn kinderen en onze golden retriever zullen dat zeer appreciëren. In Monieux valt toch geen zak te beleven.
Veel toeristen willen zo snel mogelijk de top van de Mont Ventoux bereiken, liefst vanuit Bédoin of Malaucène, zelden vanuit Monieux. Gelukkig maar