Vet slecht
Vooraf was er veel gedoe over de Netflixreeks ‘Insatiable’, over het ongelukkige dikkerdje dat plots sexy en slank werd. ‘Fatshaming’, aldus de kritiek. De reeks is er nu, en een mens wordt er niet vrolijk van.
229.000 mensen hadden gisteren de petitie op change.org getekend waarmee ze Netflix wilden dwingen om de reeks Insati
able niet uit te zenden. Die petitie kwam er een maand geleden, bij de release van de trailer. Die ging in geen tijd viraal en veroorzaakte on derweg de nodige verontwaardiging. Want hé, was dat nu geen stuitend verhaal? Tienermeisje wordt op school gepest om haar overgewicht. Tienermeisje verliest overgewicht doordat ze stomweg wegens een gebroken kaak geen vast voedsel meer kan eten, keert terug als een mooie zwaan en neemt wraak op al wie haar ooit in het dikke verdomhoekje heeft geduwd. Een flagrant geval van fat
shaming, toch? Zo klonk het bij de initiatiefnemers van de petitie. Ze poneerden dat de reeks geluk en succes gelijkstelde met een slank vrouwenlijf en dat ze door die idealisering eetstoornissen in de hand zou werken. Op de sociale media zat het er bovenarms op. Bij Netflix wreven ze zich in de handen. Dat wat goed gemikte heisa beter is dan de slimste marketing weten ze daar al sinds die andere tienerreeks,
13 reasons why, over de zelfdoding van een tienermeisje. Een mens zou bijna denken dat het streamingbedrijf zijn marketingmodel voor tieners op dat soort hommeles heeft gebouwd. De makers en hoofdrolspeelster Debby Ryan verdedigden zich door te stellen dat het verhaal echt wel authentiek was, en gebaseerd op de persoonlijke ervaringen van scenariste Lauren Gussis.
De reeks staat er sinds gisteren. En de petitie mag de kast in, want de kans dat veel kijkers in contact komen met de fatshamende boodschappen is minimaal. De reden is simpel: Insatiable is zo door en door fout, zo door en door irritant en zo kloteslecht dat je al heel erg geplaagd moet zijn door het leven om het langer dan twee afleveringen vol te houden. Ronduit onnozele grappen over holebi’s, over oudere vrouwen die jaloers zijn op jongere meisjes, over #MeTootoestanden en – onvermijdelijk – over het teveel aan lichaamsvetten, kari katurale personages en jeukverwek kende psychologie. En dáárbij komt dan nog de opzichtelijke fatsuit die ‘Fatty Patty’ die zo verketterde vetlagen moet geven, maar die eruitziet als iets wat je in een goedkope carnavalwinkel koopt.
Het is wellicht allemaal bedoeld als satire op het zo geliefde Amerikaanse genre van de highschoolserie, maar wat heb je daaraan als de satire zo goed gecamoufleerd zit tussen de onderbroekenlol dat ze onvindbaar is?