Nicki Minaj rolt haar spieren
De vierde studioplaat van Nicki Minaj heet Queen en nee, u wint geen prijs om te raden wat ze daarmee bedoelt. Nu ja, waarom zou Minaj, de eni ge vrouwelijke rapper die in de ‘Hip hop cash kings’lijst van Forbes staat, zich zorgen maken over nieuwkomers als Cardi B, die hoog in de charts staat met een eerste plaat? Omdat veel fans en recensenten de twee voortdurend tegen elkaar afwegen, alsof deze wereld niet groot genoeg is voor meer dan één koningin.
We weten niet of het daaraan ligt, maar Queen is wild ambitieus en dondert daarom soms van zijn overtreffende trap. De plaat begint nochtans verleidelijk, en verrassend. Je moet ballen hebben om een hiphopplaat te openen met een aanstekelijke latin gitaar. Daarboven brengt Minaj de jonge generatie wat werkethiek bij: ‘You made one dope beat and now you’re Kanye? You got about three stacks, now you’re André? You gotta have real skill, gotta work for it!’
Dé track van de plaat, nu al, is ‘Barbie dreams’. Minaj remixt de beat van Notorious B.I.G.s ‘Just playing (Dreams)’, waarin hij alle bekende vrouwen opsomt die hij wel eens kennis wil laten maken met zijn kleine Big. Alle bekende hiphoppers die ooit Minaj wilden verleiden, krijgen een veeg uit de pan: Young Thug, die haar jurken jatte, haar ex Meek Mills, die maar blijft berichtjes sturen, Drake, van wie je nooit weet of hij geil of depressief is, en grappigst van allemaal Dj Khaled: ‘ain’t no fat nigga telling me what he ain’t eating’.
Geen seks met 50Cent
Je moet het wereldje een beetje volgen om te weten dat Khaled in een interview vertelde dat mannen recht hebben op ora le seks, maar dat hij er niet over peinsde om die gunst ooit te retourneren aan zijn echtgenote. Als je niet alle sneren wil begrijpen, kun je gewoon genieten van de muzikaliteit van een zin als ‘I tried to fuck 50 for a powerful hour, but all that nigga wanna do is talk power for hours’.
Nu ja, Minaj rapt zelf ‘I like money more than dick, nigga’ op ‘Rich sex’, en het gaat vaak over dure kleren Gaultier en Lagerfeld krijgen een name check in ‘Hard white’, waarin ze zich beklaagt dat ze twee keer zo hard als een man moet werken om evenveel te verdienen. Met zijn dreigende trapbeat en een door autotune gesleurd refrein is het een van de beste nummers op de plaat.
‘Bed’, dat ze met Ariana Grande zingt, is zoet en sensueel, ‘Come see about me’ een verbazend klassieke soulballad. Maar de laatste uitschieter van de plaat is ‘Coco Chanel’, waarop Minaj rhymes ruilt met haar oude heldin Foxy Brown: geweldige beat, een vette Jamaicaanse bas en strofen die niet voor kinderoortjes zijn.
Dat zijn zeven, acht goede tot uitstekende songs alleen: Queen telt er negentien. We waren nieuwsgierig naar ‘Thought I knew you’, met The Weeknd, maar dat is een kleffe hap. ‘Majesty’ valt frustrerend uiteen in drie stukken: een vrij typische Labrinthsong met gehamerde piano en hese zang, een stuk met een turborap van Eminem, en veel te weinig Nicki Minaj. ‘Sir’ is een vrij intrigerende filmische track waarboven Minaj en Future niet hun beste raps draperen. En waarom is ‘2 lit 2 late interlude’, met zijn aanstekelijke steel drums, nooit uitgewerkt tot een song? Als Nicki nu als Kanye een plaat van 23 minuten had gemaakt, dan had ze vijf sterren én nog wat tracks in reserve.