Jij, je man en je minnaar in één huis
‘Ik kan niet parttime liefhebben’
Nee, Edouard was niet verrast toen zijn vrouw hem vertelde dat ze verliefd was op een andere man. Hij kende hem ook – zij het alleen virtueel. Josephine en Edouard zijn onlinegamers, en Chris zat in hun clan. Van bondgenoten online groeiden ze uit tot vrienden. ‘Hoewel we alleen elkaars avatar kenden, voelde ik aan alles dat ik Chris een heel leuke man vond’, vertelt Josephine. ‘We wisten amper iets over elkaars leven, al wist hij wel dat ik met een andere gamer getrouwd was. We speelden samen, chatten veel, en gingen ook alsmaar meer met elkaar flirten.’
Toen Josephine en Edouard van Afrika naar Europa verhuisden, leek het hen een goed idee om enkele Britse clanleden te ontmoeten. ‘Mijn man en ik zouden samen naar Londen gaan, maar uiteindelijk kon hij niet mee door zijn werk. Ga maar zonder mij, zei hij. Hij wist dat ik een crush had op die man, maar dat maakte hem niet ongerust. Wij hadden al eerder in onze relatie te maken gehad met verliefdheden op anderen, en we waren daar altijd volwassen mee omgegaan. Een van mijn eerdere crushes is bijvoorbeeld een goede vriend geworden. Mijn man en ik kennen elkaar al vanop school en hebben altijd goed geweten wat we aan elkaar hebben. Jaloezie is nooit een onderdeel van onze relatie geweest.’
‘Met Chris was het anders dan met mijn eerdere verliefdheden. Na die eerste keer dat ik hem in het echt zag, werden mijn gevoelens sterker. Ik ging opnieuw naar Londen, dit keer om hem te zien zonder de andere gamers. Hij voelde heel erg aan als iemand die ik in mijn leven wou. Toen ben ik beginnen te lezen over relaties, vooral om uit te vinden of dat effectief kan, dat je meerdere mensen tegelijk graag ziet. Toen ik een boek over polyamorie las, herkende ik mezelf er volledig in. Het was alsof mijn relatie met mijn man al polyamoureus was voor ik het woord kende – er is bijvoorbeeld ook altijd veel ruimte geweest voor heel intense vriendschappen naast ons huwelijk. Wij hebben ons toen samen afgevraagd of het kon, dat ik iets met onze gamevriend begon. Er was genoeg vertrouwen om het erop te wagen.’
Verslaafd
Voor Chris was het een opluchting toen Josephine open kaart met hem speelde, zei dat ze haar man niet zou verlaten of bedriegen, maar ook geen weerstand meer wou bieden aan de aantrekking die er tussen haar en Chris hing. ‘Ik heb in het begin mijn best gedaan om mijn gevoelens tegen te houden, omdat ik wist dat ze getrouwd was. Maar ik kon het niet helpen. Haar persoonlijkheid, haar humor, haar medeleven: ik was al snel verslaafd aan haar.’
Ze begonnen een afstandsrelatie. ‘Chris kwam geregeld bij ons thuis logeren in het eerste jaar’, zegt Josephine. ‘Zonder dat ik bij hem sliep, we wilden het gezin niet bruuskeren. Mijn kinderen, toen veertien en acht, hebben het ook altijd geweten wanneer ik een weekend naar Engeland ging om Chris te zien. Dat hij mijn vriendje was, had ik er niet met een bij gezegd, maar mijn zoon, toen een jonge tiener, vroeg me wel hoe dat precies zat. Chris en ik wisten dat een relatie die zou bestaan uit elkaar af en toe een weekend opzoeken, niet zou volstaan. Als ik van iemand houd, doe ik het volledig. Ik kan niet parttime graag zien. Chris vertrouwde erop dat we een oplossing zouden vinden, als we niets overhaastten. Makkelijk was dat niet altijd, omdat ik alles in balans moest houden. Als je verliefd bent, wil je zo veel mogelijk tijd samen. En als je daarnaast nog een man en kinderen hebt, moet je geregeld terug op aarde komen. Je moet kunnen zeggen: ik ben heel blij op mijn wolk, maar als ik hier bij jullie ben, ben ik nog altijd wie ik was, en ik ben hier ook graag.’
Na een jaar pendelen tussen de UK en België nodigden Josephine en Edouard Chris uit om bij hen te komen wonen. Het was niet meteen ‘het meest natuurlijke ding om te laten gebeuren’, geeft Josephine toe. Er moest veel gebabbeld worden, waarbij het in wezen telkens om hetzelfde ging: ‘geruststelling, bevestiging, elkaar laten weten dat je elkaar graag ziet’. Dat gold voor de volwassenen, en al helemaal voor de kinderen. ‘Het helpt om je kinderen dingen uit te leggen in termen die ze begrijpen. Zo heb ik ook het concept polyamorie uitgelegd, door het te vergelijken met kinderen. Een ouder die een tweede kind krijgt, blijft het eerste kind ook graag zien. Wat de kinderen vooral bezighield, was of er iets aan hun leven zou veranderen. Wij hebben hen keer op keer gezegd dat er niets zou veranderen. Dat het gezin intact zou blijven en dat we elkaar nog graag zagen. Dat het enige verschil zou zijn dat er een derde volwassene in huis was. Wat voor de kinderen helemaal niet zo ongebruikelijk was, want we hebben in het verleden al vaak mensen gehad die een tijdje bij ons woonden. We hebben onze kinderen ook niet gevraagd om onze re geling geheim te houden. Die last mag je niet op hun schouders leggen, we zagen de buren ook wel kijken. Wel hebben we hen altijd gezegd dat ze mensen met moeilijke vragen mochten doorverwijzen naar mij.’
Goed met zijn handen
Vier jaar later is het leven in huis volledig in de plooi gevallen. Josephine slaapt de helft van de week bij haar man, en drie dagen per week bij haar vriend. Dat zijn vrouw een tweede liefde vond, voelde Edouard niet aan als een bedreiging. ‘Chris en ik zijn heel verschillend’, legt Edouard uit. ‘Dus wat mijn vrouw in hem ziet, is iets heel anders dan wat ze in mij ziet. We schieten best goed op. Hij is goed met zijn handen, en dat ben ik niet. Hij is zacht, mild, stil. We hebben nooit een clash van persoonlijkheden of een machtsstrijd gehad. Het heeft alleen even geduurd voor we allemaal onze rol vonden. Eens je die gevonden hebt, zie je er ook wel de voordelen van.’
‘Het heeft geholpen dat ze andere karakters hebben, en geen van de twee alfamannetjes zijn’, zegt Josephine. ‘Nu zit de rolverdeling zo goed dat ze zelfs wat druk van de schouders van mijn man neemt. Hij is heel beschermend voor zijn gezin, maar hij
heeft ook een heel druk professioneel leven. Het komt hem niet slecht uit dat er een tweede man in huis is bij wie de kinderen terechtkunnen. Bovendien is Chris goed in de dagelijkse zorg om ieders welzijn. Mijn man is meer de general manager van het gezin, hij heeft graag de controle. Er is een gentlemen’s agreement onder hen, ze zijn niet elkaars beste vriend, maar ze appreciëren elkaar. En ze runnen samen het huishouden als ik op reis ben.’
‘O, dat is cool’
Ten gronde is er in het huis van Josephine en Edouard weinig veranderd voor het kerngezin. ‘De komst van Chris heeft aan de dynamiek in ons gezin niets veranderd’, zegt John, de zoon. ‘Voor mij voelt hij als een vriend, of een oom, die bij ons woont. Er hebben vaak vrienden of familieleden voor langere tijd bij ons in huis gewoond, het voelt niet anders dan toen. Wat zowel mijn ouders als Chris me geleerd hebben over relaties, is dat het vooral belangrijk is om goed te communiceren, en dat een verliefdheid zeker niet je hele leven moet veranderen. Dat viel me op in veel discussies die ik met vrienden had over relaties:dat er zo veel drama over gemaakt wordt, met koppels die uit elkaar gaan en dan weer samenkomen en zo meer. Toen heb ik een keer laten vallen dat mijn moeder polyamoureus is, en mijn vrienden reageerden zoals ik toen mijn ouders het idee van polyamorie uitlegden: o, dat is cool!’
Als er al een leven ingrijpend veranderd is door de beslissing van Josephine en Edouard om hun woning open te stellen, dan wel het leven van de geliefde die bij hen introk. ‘Het was niet evident om bij hen in te trekken, alleen al omdat het zo’n grote beslissing was’, zegt Chris, die zijn leven in Engeland achterliet, inclusief een zieke vader en twee volwassen kinderen uit een eerder huwelijk. ‘Maar het is de beste beslissing van mijn leven gebleken. Ik was bang om afgewezen te worden, maar van bij het begin hebben Josephines man en kinderen hun best gedaan om me welkom te laten voelen. Ik hou van de plek die ik in het gezin gevonden hebben, van het leven dat we samen leiden. Ik wist al snel dat ik een voltijdse liefdesrelatie met Josephine wou. Ik wou haar de hele tijd zien en horen. Ik heb tot nog toe geen enkel nadeel ondervonden. Dit is mijn leven en mijn toekomst.’
‘Het helpt om je kinderen dingen uit te leggen in termen die ze begrijpen. Zo heb ik polyamorie uitgelegd door het te vergelijken met kinderen. Een ouder die een tweede kind krijgt, blijft het eerste ook graag zien’ ‘Wij hadden al eerder in onze relatie te maken gehad met verliefdheden op anderen, en we waren daar altijd volwassen mee omgegaan’