NOG LANG GEEN WATERGATE
De veroordeling van een van Donald Trumps campagneleiders wegens fraude en de schuldbekentenis van Trumps exadvocaat over het betalen van zwijggeld aan exminnaressen met middelen uit de campagnepot roepen herinneringen op aan het Watergateschandaal dat in de jaren zeventig president Richard Nixon tot ontslag dwong. Als het gerecht en speciale aanklagers erin slagen mensen in de kleine kring rond de president – all the president’s men – juridisch in de tang te nemen, verschuift de dynamiek in de krachtmeting met een vrijwel onaantastbaar staatshoofd.
Toch is dit nog lang geen Watergate. Het is één ding om te kunnen bewijzen dat campagnegeld onwettig is gebruikt, doorgaans staat daar alleen een fikse geldboete tegenover. Iets heel anders is het om onomstotelijk aan te tonen dat de campagneleiders van de president, onder wie zijn zoon Donald jr., Russische agenten ontmoetten om schadelijke informatie over zijn concurrente, Hillary Clinton, te verwerven en de verkiezingen te beïnvloeden, én dat de president daar vooraf van wist en er nadien over loog.
Speciaal aanklager Robert Mueller mag dan een stap dichter zijn bij het bouwen van een rechtszaak tegen de president, de weg daarheen is nog lang en vol hindernissen. Trump kan op een voor hem geschikt moment beslissen zijn vroegere campagneleider gratie te verlenen, hoewel dat politiek een risico is en de timing dus cruciaal. En over een advocaat die van zijn eerste leugen niet is doodgegaan, maakt hij zich, blijkens een laconieke tweet, ook geen al te grote zorgen.
Politiek is het grootste gevaar voor Trump dat zijn aanhang bij de komende tussentijdse verkiezingen minder gemotiveerd is. Dat kan zijn meerderheid in het Huis van Afgevaardigden in het gedrang brengen. Die in de Senaat, waar een eventuele afzettingsprocedure zijn beslag zou krijgen, is veel minder kwetsbaar.
Maar het zou niet de eerste keer zijn dat Trump een schijnbare catastrofe omzet in nieuwe energie voor een onophoudelijke campagne. Bewijst de gedrevenheid van de bedienaren van het establishment om hem ten val te brengen niet dat hij bezig is verandering te brengen en het politieke moeras droog te leggen? Niets wijst erop dat er sleet komt op het narratief waarmee de voormalige casinobaas en televisiester zich als kampioen van de gewone man wist te presenteren. Het lijkt er integendeel op dat hij stilaan meer greep krijgt op de hefbomen van de macht en zich omringt met sterkere figuren dan bij de start. Voor weddenschappen over zijn gedwongen ontslag is het nog veel te vroeg.
Het zou niet de eerste keer zijn dat Trump een catastrofe omzet in nieuwe energie