TOEVALLIG EEN FUNDAMENTEEL MENINGSVERSCHIL
Het duurde net iets langer dan 24 uur. Vrijdag zette WestVlaams CD&Vboegbeeld Hendrik Bogaert een goed voorbereide aanval in op de NVA. De virtuele burgemeester van Jabbeke was het ‘getoeter’ van de Vlaamsnationalisten beu. Ben Weyts slaagde er niet in de snelwegparkings te beveiligen, Jan Jambon faalde om extra manschappen te leveren en Theo Francken flopte bij het terugsturen van opgepakte transmigranten.
De NVAvoorzitter riposteerde meteen met scherp op Hilde Crevits, het ultieme christendemocratische boegbeeld. Die had als minister de afgelopen jaren toegelaten dat het Vlaamse onderwijs degradeerde, met dramatische analyses tot gevolg. Bart De Wever maakte zich sterk dat zijn partij in een volgende Vlaamse regering de zaak eigenhandig zou rechttrekken.
Met het nieuwe schooljaar schiet deze week de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen uit de startblokken. Het valt daarbij te vrezen dat er vooral op de man/ vrouw zal worden gespeeld. De niet te evenaren uithaal van Philippe De Backer was alvast een flinke opwarmer. Gedurende zes jaar excelleerde Open VLD in de Antwerpse coalitie als immer zwijgende slippendrager. Om dan tot de conclusie te komen dat de burgemeester sociaal gehandicapt is.
Voor de burger wordt het niet makkelijk om tussen al dat geweld een positieve keuze te maken. Hij hoeft zich niet ongerust te maken. Politici spelen toneel. Wat ze elkaar ook naar het hoofd slingeren, op het einde willen ze allemaal samen de coalitie in. Geloof nooit beleidsmakers die zich in de handen wrijven om oppositie te voeren. Uitgesloten worden van de meerderheid betekent een entreeticket voor zes jaren van frustratie.
De verruwing van de zeden wordt aangewakkerd door de sociale media, die het slechtste in de politicus bovenhalen. In die zin blijven de woorden van wijlen John McCain een mooie leidraad. Toen een vrouw haar wantrouwen in Barack Obama ventileerde en hem voor ‘arabier’ versleet, schudde de conservatieve presidentskandidaat het hoofd. ‘Neen mevrouw, hij is een fatsoenlijke familieman, waarmee ik toevallig fundamentele meningsverschillen heb over een aantal onderwerpen. En daar gaat deze campagne over.’
Hopelijk kan de focus over die meningsverschillen de boventoon voeren, in plaats van het zinloze geëmmer over een kandidaat die speciaal verhuisde of een andere die verkiest om zonder partijlogo de strijd aan te gaan. Politiek blijft in de eerste plaats een georganiseerd meningsverschil. Daaraan hoeven geen psychologische of andere profielen worden gekoppeld.
Sociale media wakkeren verruwing van de zeden aan