Betonstop? Onze gemeenten vragen niet liever

Het is een fabel dat de gemeenten er enkel op uit zijn om massaal te laten bouwen en zo meer belastingen te kunnen innen, zegt SIMON DE BOECK. Alvast Gooik wil zijn landelijk karakter behouden.

Stop ermee! De gemeente Gooik wil geen klassieke verkavelingen meer. Ruim driekwart van ons grondgebied bestaat uit akkers en weiden. De koeien lopen hier nog tot net achter de huizenrijen, bijna tot op het dorpsplein. Die kostbare ademruimte moeten we koesteren en niet laten opvreten door nog een lappendeken aan minivilla’s.

Wil je dat een gemeentelijke betonstop noemen? Dat mag. Maar zeker geen bouw stop. Betaalbare woningen voor jonge gezinnen of alleenstaanden zijn nodig. Maar die voorzien we voortaan liever op de bestaande woonplekken, zoals in de dorpskern. We berekenden dat we zo 70 tot 80 extra woningen kunnen realiseren, meer dan nodig, zonder een vierkante meter extra landbouwgrond aan te snijden.

Ik noem het liever een bouwshift: nieuwe woningen op de juiste plaatsen bouwen

Open ruimte belonen

De Vlaamse Bouwmeester doet graag stoere uitspraken: ‘Iedereen moet naar de stad’ of ‘Een alleenstaande villa is een misdrijf’. Hij gooit graag de knuppel in het hoenderhok. Dat is zijn taak. Wij gaan de slogans voorbij en vertalen dat in een werkbare aanpak op maat. Creatieve voorstellen zijn essentieel om onze jongeren in eigen dorp een kans te geven, een kritische massa die de kern levendig houdt.

Het is een fabel dat de gemeenten er enkel op uit zijn massaal te laten bouwen om zo meer belastingen te kunnen innen. In de allereerste plaats willen we ons dorp landelijk houden: de rust, de stilte, de schone lucht en het Breugellandschap zijn onbetaalbaar. Maar de druk om daar aan te tor nen is groot. Vlaanderen moet dat echt beseffen en ook het bewaren van open ruimte financieel durven belonen, bijvoorbeeld in de gemeentefinanciering.

Want vandaag is vooral je inwonersaantal belangrijk voor het geld dat je krijgt. Alleen zo ondersteun je de gemeenten om voluit te kiezen voor een rol als bewaker van de open ruimte.

De steden noemen zich graag de voortrekkers in het verhaal (DS 30 augustus), maar hun burgemeesters duwen de betonstop niet altijd door in het parlement. En onderschat zeker de maturiteit van onze landelijke gemeenten niet.

Terechte schadevergoeding

Minister van Omgeving Joke Schauvlie

ge (CD&V) organiseerde een bevraging over de toekomst van de woonuitbreidingsgebieden. De gemeenten antwoordden verbazend genuanceerd.

Grofweg een derde van de gebieden zien ze liever nooit ontwikkeld worden. Over een even groot deel doen ze nog geen uitspraak en wachten ze af hoe de nood aan woningen verder evolueert. Vlaanderen besliste deze zomer, helemaal terecht, dat wat niet ontwikkeld kan worden, een volledige schadevergoeding voor de eigenaars verdient. Dat maakt moedige beslissingen om niet aan te snijden aanvaardbaar.

Met de ‘betonstop’ zetten de media met één knallend woord het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen van Joke Schauvliege in de markt. Maar wie weet ook wat het precies betekent? Ik noem het liever een bouwshift, zoals de taxshift. Een verschuiving in de bouwsector. We moeten nieuwe woningen op de juiste plaatsen bouwen. Niet ver van de bewoonde wereld, maar dicht bij winkels, scholen, de sportclub en het openbaar vervoer. Alleen zo betalen we ons niet langer blauw aan wegenbouw, nutsleidingen, nog meer files en luchtvervuiling.

Laten we die centen in een waardering van de kostbare open ruimte stoppen. De Vlaamse gemeenten zijn vragende partij.