TYPISCH FRANS

Ik weet niet of Vlamingen dezelfde band hebben met Frankrijk als wij, Walen. Wij spreken dezelfde taal als onze zuiderburen en hebben lange tijd last gehad van een minderwaardigheidscomplex, dat voortdurend werd opgepookt door de schimpscheuten van de Fransen, die zo graag geloven dat ze torenhoog boven ons verheven zijn.

Sinds een poosje is er enige beterschap te merken. Radiozenders als France Inter en Europe 1 staan te trappelen om onze beste humoristen – Alex Vizorek, Charline Vanhoenacker, Guillermo Guizz – op hun luisteraars los te laten. In Parijs zijn de Belgen erg in de mode, zodat je er tegenwoordig op feestjes tot vervelens toe het neerbuigende ‘j’adooooore les Belges’ te horen krijgt.

Op 10 juli, avond van de voetbalmatch BelgiëFrankrijk op het WK in Rusland, had ik een Belgische vlag (in feite een badhanddoek) op mijn sofa gelegd, pakjes chips in de Belgische driekleur gekocht, een voor raad bier ingeslagen en een paar vrienden uitgenodigd. Voor de aanvang van de wedstrijd hadden radio Europe 1 en tvzender France 24 me gebeld om de sfeer in België live te beschrijven. Ik zei – en eigenlijk ben ik nog altijd vrij tevreden over mijn uitspraak: ‘Vanavond spelen we ieder een andere match. De Fransen spelen de halve finale van het WK voetbal. Wij, Belgen, spelen een match BelgiëFrankrijk.’ Er werd afgesproken dat ik na de match opnieuw zou worden geïnterviewd. De mensen van de radio heb ik niet meer aan de lijn gekregen! Dat noem ik nu typisch Frans: een totaal gebrek aan belangstelling voor de verliezer, of wat dacht u?

Want inderdaad, we hebben die wedstrijd verloren. Eén tegen nul, hoewel we een veel spectaculairder spel hebben laten zien dan onze tegenstrevers, die een onuitstaanbare gesloten tactiek toepasten. Maar de natuurlijke orde bleef overeind: het keizerlijke Frankrijk werd niet verslagen door het landje van mosselen en frieten. De

Als een Belg wint van een Fransman, dan is er stront aan de knikker. Het kan niet kloppen, het is een mirakel

Fransen mochten bijgevolg de finale spelen tegen de Kroaten, en volgens mij waren alle Walen die dag Kroaat.

De finale zelf zag ik in Frankrijk, en de weken erna had ik het hard te verduren met de hittegolf en met de eigenwaan van de Fransen. Wanneer ze me in Parijs vragen om het verschil in mentaliteit tussen Fransen en Belgen (‘qu’ils adooooorent’) toe te lichten, geef ik vaak dit voorbeeld: ‘Als een Fransman verliest, in welke discipline