POSTENPAKKER
Al meer dan twintig jaar is tvmaker Martin Heylen ervan overtuigd dat in elk mensenleven een goed verhaal verborgen zit. Dus trok hij eind jaren 90 een lijn over de landkaart van Vlaanderen en reed die af. Onderweg belde hij bij nietsvermoedende Vlamingen aan om voor een rubriek in Man bijt hond verhalen te sprokkelen. Nu keert Heylen terug en zoekt hij zijn personages van weleer opnieuw op. Daar wordt de intussen 61jarige programmamaker af en toe filosofisch van. ‘Er kan veel gebeuren in twintig jaar’, mijmert hij. ‘Mensen veranderen, huizen zien er anders uit of zijn verdwenen. Ik ben op zoek naar een verleden in de wereld van nu.’ Heylen wil weten ‘wat het leven met een mens doet, en een mens met het leven’.
Er is in twintig jaar veel gebeurd, ook op de Vlaamse televisie. Man bijt hond is al lang niet meer, maar tvmakers zijn bij gewone mensen verhalen blijven plukken. Van De rechtbank over
Een kwestie van geluk: Vlaanderen is een vruchtbare plek gebleken. Tvmakers zijn ook wel al eens teruggekeerd naar de gewone mensen die ze voordien geportretteerd hadden. Paul Jambers deed het bijvoorbeeld al in 2012 met Jambers, het leven gaat voort.
Jambers komt tijdens dit programma wel vaker om de hoek loeren. Heylens kapsel lijkt plots verdacht veel op dat van Paul Jambers. Dat weten we omdat Heylen, in tegenstelling tot twintig jaar geleden, nu wél in beeld komt. Net als Jambers destijds. Deze aflevering begint
‘Man bijt hond’ is al lang niet meer, maar tvmakers zijn verhalen blijven plukken bij gewone mensen
tot Man bijt hond. Dat maakt Heylen aan het einde van de aflevering helemaal goed door Tania uit Poperinge op te voeren. Zegt u niets? Zij sprak twintig jaar geleden de legendarische woorden Debie, doêt e kee doad voor mama tegen haar leguaan, die zich vervolgens dood hield. ‘Doêt e kee doad, dat zijn de mensen lang tegen me blijven zeggen’, zegt ze terwijl ze een biertje inschenkt. Om geen vijf minuten later in tranen uit te barsten over de zelfmoord van haar exman. In elk mensenleven zit een verhaal verborgen. Dat wist Heylen twintig jaar geleden al, en hij weet nog altijd hoe ze te oogsten. Dat is twintig jaar later helaas al lang geen pionierswerk meer. Heylen heeft gelijk: hij zoekt naar een verleden in de tvwereld van nu.
Zelfde deur, 20 jaar later. 20.40 uur op Eén
Donderdag op Els Nijs deed niet open omdat ze lag te dutten in haar tuin.