Belgen blijven alweer met lege handen achter
Na drie weken rust is Greg Van Avermaet klaar voor het Canadese tweeluik. En dan het WK, waar hij ook de ploegentijdrit rijdt – voor de laatste keer met BMC. In de ploeg waarvoor hij volgend jaar rijdt, CCC, heeft hij alle vertrouwen.
QUÉBEC I Een tegenvallend EK in Glasgow, de BinckBank Tour die er te veel aan was… Greg Van Avermaet was toe aan rust. Hij doet zijn wederoptreden in Canada, waar hij het tweeluik GP de Québec (vandaag) en GP de Montréal (zondag) rijdt.
Over Quebec en Montréal
‘Na drie weken zonder koers is mijn conditie een vraagteken. Ik ga hier niet bij de eerste tien renners lossen. Ik ga zeker de finale rijden, maar of dat uiteindelijk goed is voor de vijftiende of de eerste plaats? Het is wel zo dat geen enkele renner zich hier goed voelt op training. Die jetlag zit bij iedereen in de benen. Dat we hier al drie dagen voor de koers aankomen, is echt noodzakelijk. Pas op de dag van Québec heb je een gevoel van: Ah, ik kan weer koersen.’
‘Ik voel mij de zondag van Montréal ook altijd beter dan in Québec. Ondanks die jetlag ben ik hier altijd graag. Dit zijn twee parcours die mij goed liggen. Door de afwezigheid van een renner als Sagan, zal de koers meer open zijn. Voor mij is Matthews vandaag de favoriet, zondag is dat Wellens. Laat ons hopen dat ik die twee kan kloppen.’
Over zijn aanloop naar het WK
‘Pas zondagavond begin ik aan het WK te denken. In België rijd ik nog de Primus Classic ImpanisVan Petegem, nadien vertrek ik al vroeg naar Oostenrijk omdat ik ook voor het eerst zal meedoen aan de ploegentijdrit. De voorbije jaren vroeg de ploeg mij ook, maar heb ik de boot afgehouden. Nu heb ik wel goesting: het is de laatste keer, het laatste jaar met BMC, en het is ook wel een prestigeslag. Wij zijn een van de favorieten, maar misschien zijn Quick Step, Sunweb en MitcheltonScott op zo’n hellend parcours misschien wel sterker dan wij. ’
Over het WK
‘De selectie is nog niet bekend, maar ik zou heel hard schrikken als ik niet geselecteerd zou worden. Ik ben gemotiveerd en ik denk dat ik sowieso mijn waarde heb voor de ploeg in elke mogelijke rol. Ik ben ervan overtuigd dat ik daar een goede koers zal rijden en dat geldt ook voor de Belgische ploeg. Het doet misschien weleens deugd dat België niet zal starten als een van de topfavorieten.’
‘Ik heb niet gevloekt toen het parcours bekend werd. In zo’n bergachtige streek zou het belachelijk zijn als ze een vlak parcours zouden uittekenen. Het parcours is zwaar, maar dat was Rio ook. Al is dit misschien nog een categorie zwaarder. Voor de wegrit in Rio zei ik dat ik 5 procent kans had om te winnen. Voor het WK in Innsbruck houd ik het op 2,5 procent kans.’
Over de nieuwe ploeg
‘Ik hoor dat sommige media schrijven dat ik volgend jaar in een soort van Cploeg terechtkom. Nochtans vind ik dat we voor de klassiekers nu al zeer goed gestoffeerd zijn. We zullen niet meer dezelfde ploeg hebben als bij BMC, maar er zijn wel Van Hooydonck,Van Keirsbulck en Van Hoecke. Dat zijn misschien niet de grote namen, maar ik geloof er wel in.’
‘Er zal veel druk op mij staan, omdat ik de enige kopman ben van deze ploeg, maar ik ben die druk gewend. Ik voelde mij ook dit jaar al verantwoordelijk voor mijn ploeg. De ploegleiding verwacht ook niet we de Tour gaan winnen, wat ze dit jaar wel verwachtten met Richie Porte. Wel, we hebben de Tour in die drie jaar ervoor ook niet gewonnen.’
‘Het zal anders zijn. We gaan niet in de top 5 van de WorldTourploegen staan. Ook in koersen zoals Down Under, Catalonië, Baskenland en de Ardennenklassiekers zal de spoeling net iets dunner zijn. We werken nu ook gewoon met een ander budget.’ (bvc)
I Met vier Belgen in een kopgroep van achttien zag het er lange tijd goed uit voor een Belgische ritzege in de 12de etappe van de Vuelta. Het eindresultaat was echter om te balen: Dylan Teuns werd vierde, Victor Campenaerts vijfde, Dries Devenyns achtste en Thomas De Gendt negende. Devenyns en Campenaerts konden leven met hun dagresultaat. Teuns – die na de finish viel door een onvoorzichtige man van de organisatie – en De Gendt waren ronduit gefrustreerd.
‘Met zulke benen win ik altijd, maar nu zat ik gevangen in het ploegenspel met Victor Campenaerts. Dat werkte meer tegen dan met mij. Dat maakt me bokkig. Zo’n goede benen heb ik maar zelden. En zoveel kansen om te winnen, krijg je niet in een grote ronde.’
Wat was er dan gebeurd? Thomas De Gendt reed op zo’n 24 km van de top op een van de ontelbare knikjes op kop en Victor Campenaerts plaatste een aanval. ‘Dat was niet afgesproken. Da’s jammer’, zei De Gendt. ‘Dit zijn foutjes die de zege kosten.’ Restte de strijdlust als troostprijs en een handvol punten voor de bergtrui. ‘Die Maté staat wel nog ver voor, maar je weet maar nooit.’
Uil op de weg
Wat verder stond Dylan Teuns te balen als een stekker. ‘Dit was dé kans. Ik twijfelde een fractie van een seconde te lang. Van Baarle en ritwinnaar Géniez (derde Vueltaritzege al in zes jaar) kwamen van achteruit, en op die veel te smalle weg zat ik meteen ingesloten. Campenaerts wachtte in de finale iets te lang terwijl Formolo (de beste man in koers) de bocht verkeerd nam. Daardoor kwam ik ineens aan de leiding met vijf meter voorsprong. Ach, de klok valt niet terug te draaien. En dan staat er na de finish nog een uil op de weg die daar niet moet staan.’
Victor Campenaerts wist dat er iets fout was gegaan. ‘Ik besef wel dat mijn aanval niet zo leuk was voor De Gendt, want ik poefte vanachter zijn gat weg. Ik ga dat wel met Thomas uitpraten, want achteraf gezien had ik beter mijn aanval op een andere moment geplaatst. Nu was het voor De Gendt onmogelijk om mee te zijn. Met twee voorin hadden we wel in een winnende positie gezeten. Hopelijk is dit het begin van mijn andere carrière. Ik ben meer dan alleen maar een tijdrijder.’
De Spanjaard Jesus Herrada nam de leiderstrui over van Simon Yates. De volgende drie zware bergritten zullen wellicht de Vuelta in haar definitieve plooi leggen.
‘Voor de wegrit in Rio zei ik dat ik 5 procent kans had om te winnen. Voor het WK in Innsbruck houd ik het op
2,5 procent kans’