De Standaard

Smeerlappe­rij zit niet in ons DNA

Na de onthulling­en over Schild & Vrienden zou je bijna denken dat racisme alomtegenw­oordig is in Vlaanderen. MARC MICHILS ziet elke dag mensen die het tegendeel bewijzen.

-

Deze tweet zag ik deze week passeren: ‘Een aanrijding met een illegale transmigra­nt, mag je dat “een aanrijding met wild” noemen? Dan kan je de opgelopen schade aan uw voertuig vergoed zien.’ Deze verruwing en agressivit­eit is dagelijkse kost geworden. Zit die smeerlappe­rij in ons DNA? Zijn we allemaal enkel en alleen met onszelf bezig? Of is er nog een ander Vlaanderen?

Aanslagen, ruzies, polariseri­ng en stigmatise­rende taal verkopen goed. Het is een kwalijk gevolg van de sociale media. Achter een schermpje is het makkelijk om vuil te spuiten. Mensen zijn onzeker, angstig dat het hen minder goed zal gaan. Dat is begrijpeli­jk. Maar al dat polarisere­nd geweld vergroot die angst buiten proportie. We verliezen uit het oog dat het gaat om een kleine, negatieve club van misschien 1 procent. Ze doet zich voor als de meerderhei­d. En op den duur gaan de positieve Vlamingen ook denken dat zij in de minderheid zijn.

Terugvecht­en

Vincent Scheltiens heeft gelijk: ‘Om het racisme terug te dringen, moet de overgrote meerderhei­d die zich daar totaal niet in herkent zichtbaar worden’ (DS 11 september). The Washington Post heeft een schitteren­de slogan: ‘Democracy dies in darkness.’ Ook een samenlevin­g sterft als alleen het negatieve en niet het positieve zichtbaar is.

Er zijn genoeg positieve mensen die maar al te graag met de andere in interactie gaan. 99 procent van de Vlamingen weet dat oplossinge­n er niet komen door te roepen of te schelden, maar door te luisteren en te handelen. 99 procent smeekt om positieve verhalen en om plekken waar iedereen vriendelij­k is voor elkaar.

Ik denk aan de tienduizen­den lotgenoten en mantelzorg­ers die zich volledig wegcijfere­n voor een ander. Aan de duizenden die na een zware ziekte terugvecht­en. Ik heb het over hoe zoiets lelijks als kanker mensen kan brengen tot prestaties waarbij ze zichzelf overtreffe­n voor een ander, zoals op de ‘1.000 kilometer tegen kanker’. Mensen die vanuit hun machteloos­heid onwaarschi­jnlijke dingen doen. De vrienden van Greet die zich op haar uitvaart geëngageer­d hebben om voor haar te blijven lopen met Team Greet. Ik zie hoe de teams rond Doris en Leo die, ook zonder Doris en Leo, met acties blijven doorgaan. Omdat het zin geeft aan zinlooshei­d.

Ik heb het over de duizenden mensen die het komende weekend meer dan 300.000 plantjes gaan verkopen. Met inbegrip van de acteurs van Thuis in hun studio in de Manhattan in Leuven. Over de enthousias­te en diverse jongeren van het project Foyer die plantjes gaan verkopen op een event over migranten en in Kinepolis Brussel. Over de leraars en directies die alle dagen werken aan burgeropvo­eding en wederzijds respect. Ik herinner me dat kind in die mooie cartoon dat op de vraag van een volwassene – ‘zitten er in uw klas ook vreemdelin­gen?’ – antwoordt: ‘In mijn klas zitten alleen kinderen.’

Mangomomen­t

Ik denk aan de vele onderzoeke­rs, zorg en hulpverlen­ers die met idealisme en onuitputte­lijke inzet patiënten helpen. Aan mensen die een zieke een zalig ‘mangomomen­t’ bezorgen. Aan iedereen die voor iedereen zal zorgen in het kader van de Warmste Week. Ik wil het hebben over Eric, een man met keelkanker, die in heel Vlaanderen zwemsessie­s wil organisere­n voor mensen met keelkanker. Over de Russische actievoerd­er die ik

De negatieve club doet zich voor als de meerderhei­d. En op den duur gaan de positieve Vlamingen ook denken dat zij in de minderheid zijn

deze week zag.

Dan heb je ook nog de vele mensen die iets willen doen voor een beter milieu, voor een veilige straat of voor een buurtfeest. De honderddui­zenden vrijwillig­ers die onbekend blijven, maar veel mensen helpen. We hebben ze vroeg of laat allemaal nodig.

Schaam jullie, hele en halve vrienden van Schild & Vrienden, hele en halve fans van dat schelden en stigmatise­ren, negatievel­ingen van alle soort en slag. Jullie zijn Vlaanderen niet. Jullie zijn een klein verloren gelopen procent dat terug naar school moet.

 ?? © VRT / Studio Brussel ?? De presentato­ren van de Warmste Week van 2017, die een golf van solidarite­it op gang bracht.
© VRT / Studio Brussel De presentato­ren van de Warmste Week van 2017, die een golf van solidarite­it op gang bracht.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium