PARLEMENTEN IN LOPENDE ZAKEN

Op een haast rituele manier leverden de politieke partijen afgelopen zaterdag de definitieve lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen in. Nu kan er niets meer veranderen. Kandidaten die door omstandigheden in opspraak komen, moeten de rit tot het einde uitzitten. Voortaan focussen de diverse hoofdkwartieren zich volledig op de eigenlijke campagne.

Onderzoek van De Standaard wijst uit dat zowat alle parlementsleden deelnemen aan de strijd, de helft trekt zelfs de lijst. Officieel lopen de werkzaamheden van het Vlaams Parlement en het federaal parlement door, met volgende dinsdag de septemberverklaring en, net voor de eigenlijke verkiezingen, de federale beleidsverklaring. Toch zal er niet bijster veel werk worden verzet. De politici canvassen vooral in de eigen gemeente.

Zo gaan de parlementen de facto in lopende zaken tot de derde week van oktober. Het hoeft niet meteen dramatische gevolgen te hebben, de verkiezingen overheersen hoe dan ook de nieuwscyclus. Dat zowat elk parlementslid meedoet, bewijst het belang dat alle partijen daaraan hechten. De afgelopen maanden werkten ze koortsachtig aan een optimale lijst. Onderzoek wees uit dat een volksvertegenwoordiger tot een derde meer voorkeurstemmen krijgt. Hij moet haast een loser zijn als hij geen zitje in de gemeenteraad kan bemachtigen.

De stilte in de parlementen de komende weken is best een schappelijke prijs die de samenleving betaalt voor de cumul van een nationaal met een lokaal mandaat. Parlementsleden zijn doorgaans gepokt en gemazeld voor de job. Het zijn persoonlijkheden die de intrinsieke kwaliteit van een raad opkrikken. Vlaanderen is niet groot genoeg om al die duizenden mandaten goed op te vullen. Tegelijkertijd voeden plaatselijke activiteiten de diepgang van het in Brussel geleverde werk. Ze merken als eerste de gevolgen van beslissingen op het terrein. Een groter netwerk opent tenslotte de deur naar efficiëntere lobbying.

Ooit zetten veel parlementsleden via een lokaal engagement hun eerste stappen in de politiek. In de plaatselijke afdeling en later in de gemeenteraad en/of het college leerden ze de stiel. Vervolgens mochten de besten een stapje hogerop klimmen. Die aloude praktijk is de laatste jaren wat afgenomen. Mede door de creatie van provinciale kieskringen raakte de link met het lokale wat verstoord en kregen bepaalde mediafenomenen meer ruimte. Maar politici die hun stiel op een ouderwetse manier hebben geleerd, gaan over het algemeen langer mee.

Schappelijke prijs voor de grote aanwezigheid van parlementsleden in gemeenteraden