Speuren naar licht in het donker
Het levenseinde van Frank Vandenbroucke schemert door in deze koortsdroom over een Belgische wielrenner in Senegal.
Zijn productiehuis Czar brengt dit najaar Coureur in de zalen, de deels autobiografische debuutfilm geregisseerd door exrenner Kenneth Mercken. Maar eerst komt filmmaker Koen Mortier zelf met een wielerheld aanzetten.
In Engel cirkelt het noodlot rondjes boven ene Thierry Brasfort, een jonge sportman die stilaan bezwijkt onder het gewicht van publieke verwachtingen. Zegt een fan dat hij op hem rekent, dan vat hij die woorden niet licht op. Hij is de knul die de teleurstelling in de blik van zijn vader ondraaglijk vindt.
Wat een talent is de Franse acteur Vincent Rottiers (Dheepan).
Hij speelt de renner als een eens guitige jongen met een droeve melancholie in de ogen. Voor hem was vroeger elke koers een spel. Maar nu heeft hij zich zo vastgebeten in de kampioen die hij moet zijn, dat hij dat vergeten is.
Uit zijn angsten en paranoia ontwart de film een duistere poëzie. Wie is beter geplaatst om die in sombere, geladen beelden te vertalen dan Nicolas Karakatsanis, de Belg die tot in Hollywood bekendstaat als the prince of darkness?
Mortier rekent op een Senegalese straatmadelief (gracieus gespeeld door Fatou N’Diaye) om Thierry’s laatste uren te reconstrueren. Nadat hij met zijn broer naar Afrika is afgezakt, kruisen de twee blikken in een restaurant. Ze is een buitengewoon fiere vrouw die zichzelf een gazelle noemt omdat ze huivert van het woord hoer.
Engel zoekt naar gelijkenissen in hun overduidelijke verschillen. ‘Ook ik moet dingen doen om te overleven. Interviews, televisie: we zijn allemaal hoeren’, zal Thierry tegen zijn broer zeggen.
Dimitri Verhulst gaf met Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten een fic tieve stem aan de vrouw met wie Frank Vandenbroucke zijn laatste uren doorbracht. Mortier baseerde zich op deze novelle. Sommigen zul len beweren dat Engel alsnog over de tragische wielerheld en zijn glansloze levenseinde gaat. Maar meer nog dan de schrijver benut de filmmaker zijn vrijheid om personages in te kleuren.
Voor zijn debuutfilm Exdrum mer trok Mortier elf jaar geleden zijn vuilste schoenen aan. In een radicaal verschillend register filmde hij nu Engel, dat speurt naar licht in een alles opslokkende duisternis. Meer dan over demarreren gaat het over demonen waaraan niet te ontsnappen valt. Je zal maar iemands held wezen.