Masturberen, een vorm van mindfulness
Hoe zelfbevrediging Eva Daeleman met zichzelf verzoende
‘Het was alsof ik me eindelijk volledig voelde’, zegt Eva Daeleman over de eerste keer dat ze een orgasme had. Ze was 25 en op aangeven van haar chiropractor masturbeerde ze dagelijks, eerst onwennig, tot ze na een paar weken training klaarkwam. ‘Het was een kantelpunt. Ik voelde zo’n kracht, zo’n flow, alle spanning viel weg, mijn lijf en mijn geest kalmeerden. De schaamte viel van me af. Ik had me al stilaan neergelegd bij het idee dat het orgasme waarover je zo vaak hoort, misschien voor mij niet weggelegd was. Ik durfde daar met niemand over te praten – niet omdat ik preuts ben, maar omdat het voelde alsof ik faalde, alsof ik iets niet kon. Dat ik het wel kon, en dan nog op eigen kracht, was een opluchting. Daar gaat mijn boek over, daar draait mijn hele herstelproces na mijn burnout om: dat je je leven in handen moet durven te nemen. En, zo leerde ik in mijn masturbatiesessies, dat betekent dat je ook jezelf vast moet durven te nemen. Als je zelf een muur geschilderd hebt, voel je je toch ook trots?’
Life coach
Daeleman benadrukt dat het om meer gaat dan de chemie van het orgasme op zich – die bedwelmende cocktail van oxytocine en dopamine die je volledig doet ontspannen en die maakt dat je naderhand heerlijk slaapt in de armen van je geliefde. ‘We doen nog veel te veel alsof seks alleen geiligheid is, een rechte lijn richting orgasme. Terwijl het ook een helende energie is. Seks is ook iets spiritueels, in de tao speelt seksualiteit een belangrijke rol. Spiritualiteit gaat over energie, en hoe je je leven zo kan inrichten dat je met zo weinig mogelijk wilskracht heel veel energie terug krijgt. Masturbatie heeft me niet alleen geleerd wat klaarkomen is, het heeft me ook geholpen om de band met mezelf en mijn lichaam te herstellen. Dat was ook de bedoeling van mijn chiropractor: hij wist dat mijn hoofd geen enkele voeling had met mijn lijf. Dat mijn lichaam voor mij niet meer was dan een vehikel om ruimte in de wereld in te nemen.’
Het is ook de reden waarom Daeleman nu zelf als life coach met haar cliënten over seks en masturbatie praat. ‘Bij 90 procent van de mensen die tegen een burnout aan lopen, of verloren lopen in hun leven, is er geen band meer tussen hun lichaam en hun geest, emoties, energie. Ik zorgde niet voor mezelf, nam geen tijd om te voelen wat ik wou. Ik zocht erkenning in de buitenwereld, maar mankeerde elke eigenliefde. Zonder het te beseffen, wees ik mezelf fysiek af. Ik hield niet van mijn lichaam. Masturberen heeft me geholpen om mijn lichaam graag te zien, mijn stressniveau verlaagd, me stevig op mijn voeten gezet, me gecenterd – zoals yoga dat ook doet. Yoga en masturbatie zijn voor mij twee manieren gebleken om meer lichaamsbewustzijn te creëren. Al wil ik nu ook niet gezegd hebben dat je door seks alleen ineens veel bewuster gaat leven. Ook seks kan een vluchtweg zijn, een manier om een gemis te dempen.’
Stoere praat
Vies van seks was Daeleman nooit. Hoe het dan komt dat het zo lang geduurd heeft voor ze de weldaden van de masturbatie ontdekte, is ook haar een raadsel. ‘Ik weet niet waarom ik niet masturbeerde, ik heb mezelf nooit als preuts ervaren. In de scouts werd er stoere praat verkocht, en dat choqueerde me niet. En ik heb altijd genoten van seks, ook voor ik wist wat een orgasme was. Alleen is het intenser nu, en besef ik dat je wel een tijd zonder seks kan, maar dat je er zeker niet vrolijker van wordt. Dat het echt een behoefte is die je mag invullen voor jezelf. Niemand – mijn ouders niet, maar de lessen seksuele opvoeding op school ook niet – had me ooit uitgelegd dat
‘We doen nog veel te veel alsof seks alleen geiligheid is, een rechte lijn richting orgasme. Terwijl het ook een helende energie is’
‘Zonder het te beseffen wees ik mezelf fysiek af. Dat besefte ik pas toen mijn chiropractor me adviseerde om dagelijks te masturberen’
seks over zoveel meer kon gaan, dat het een bij uitstek positieve, energieopwekkende ervaring is, laat staan dat je jezelf kan aanraken. Natuurlijk wist ik dat masturbatie bestond, maar het leek nooit iets wat ik nodig had om in tune te zijn met mijzelf. Bij mij thuis werd eigenlijk nooit over seks gesproken. En ook met vriendinnen ben ik er pas op latere leeftijd over gaan praten. Pas op mijn 24ste bekende ik aan een vijf jaar oudere vrouw dat ik nog nooit was klaargekomen. “Ik ook niet”, zei ze. Dat was een pak van mijn hart – echt onnozel dat ik er zo lang alleen mee had rondgelopen.’
Dat ze nu, door dat ene hoofdstuk in haar boek, uitgeroepen wordt tot de moedige taboedoorbreker van de week, wringt een beetje. ‘Toch bizar dat het nieuwswaardig is dat een exmediafiguur masturbeert en 25 was voor ze haar eerste orgasme had. Ik wou geen taboe doorbreken, ik wou gewoon open zijn over alles wat ertoe doet. Het toont toch aan dat er nog altijd heel veel ongemak rond het vrouwelijke orgasme is. Tel daarbij dat we ook niet leren om te zeggen wat we willen, of om naar onze emoties te luisteren – een kind dat boos is, krijgt meestal te horen dat het niet boos moet zijn. Wat wil je dan? Ik roep bij deze op om jezelf te ontdekken en op te komen voor wat je wil, in bed en vooral ook daarbuiten.’
‘Omdat het kan’ van Eva Daeleman verscheen bij uitgeverij Horizon.