Marokkaanse en Turkse kiezers laten links vallen
Voor het eerst waagt een palet aan allochtone partijen zijn kans bij de lokale verkiezingen. Potten breken blijft moeilijk. Morgen
BRUSSEL I ‘Bepaal mee het beleid.’ Op haar affiches legt de nieuwe Antwerpse partij DSA (Democratisch Solidair Appel) de lat hoog voor haar eerste lokale verkiezingen. DSA, getrokken door enkele voormalige districtsraadsleden van SP.A en Groen, profileert zich als een partij van politici met allochtone roots voor kiezers met die roots. Ze is niet de enige.
DSA zal in Antwerpen moeten afrekenen met concurrent Be.One van stichter Dyab Abou Jahjah en lijsttrekster Karima Arektoute, die zich nog uitdrukkelijker richt op de allochtone gemeenschap. De Antwerpse allochtone kiezer krijgt daarmee voor het eerst de keuze tussen twee partijen met migratieroots: DSA stelt zich op als centrumpartij, Be.One heeft een linkser programma.
In Gent heeft de kiezer zelfs de keuze tussen vier allochtone partijen. Meyrem Kaçar, voormalig senator voor Groen, trekt er de lijst van Be.One en krijgt er concurrentie van de Multiculturele Recht Partij (MRP), van De Spiegel – het initiatief van een lokale dierenarts – en het Vlaams Multicultureel Collectief (VMC). Die laatste is de partij van voormalig SP.Aprovincieraadslid Ahmet Koç.
Onvrede
Daarmee krijgt de allochtone kiezer in de Vlaamse grootsteden een ongekende keuzemogelijkheid. Partijen van en voor kiezers met een migratieachtergrond zijn natuurlijk niet helemaal nieuw. Vijftien jaar geleden probeerde Abou Jahjah het al eens bij de parlementsverkiezingen. Zonder succes. De allochtone kiezers bleken heel divers te stemmen en dan nog vooral op de bestaande, meestal linkse partijen.
‘Maar de jongste jaren heerst er steeds meer onvrede bij de Marokkaanse en Turkse kiezers’, zegt Mohamed El Khalfioui, algemeen coördinator van de interculturele beweging KifKif. Ze kregen de indruk dat de klassieke partijen hen niet echt vertegenwoordigen, maar hen gebruikten als kiesvee dat wel stemmen mag aanbrengen, maar waar verder geen rekening mee gehouden moet worden.
In die sfeer doen nu verschillende allochtone partijen een nieuwe poging. ‘De onderlinge meningsverschillen tussen Turken en Marokkanen zijn zelfs opzijgeschoven om een maatschappelijk project voor te stellen’, zegt El Khalfioui. ‘Het islamofobe klimaat van de jongste tijd is daar zeker niet vreemd aan.’
Maar erg gemakkelijk verloopt het allemaal niet. Be.One diende lijsten in voor zeven gemeenten, één voor de provincieraadsverkiezingen in Antwerpen en in twee Antwerpse districten. Het VMC van Ahmet Koç strandde op slechts twee lijsten, in Gent en het OostVlaamse Zele.
Onvolledige lijsten
Bovendien slaagde geen enkele van de nieuwe partijen erin om volledige lijsten in te dienen. In sommige gemeenten bestaat de lijst uit welgeteld één persoon. DSA is met 37 namen op de Antwerpse lijst de partij die de meeste kandidaten kon overtuigen.
De concurrentie met de bestaande partijen blijft hoe dan ook bestaan. CD&V, SP.A, PVDA en Groen hebben in Antwerpen allemaal een kwart tot een derde kandidaten op hun lijst staan met een naam die een vreemde afkomst doet vermoeden. ‘Het valt op dat Be.One noch DSA erin geslaagd is om lijsten in te dienen in het district Borgerhout’, zegt El Khalfioui. ‘Blijkbaar voelen de kiezers zich daar nog wel vertegenwoordigd door de linkse partijen.’
Het blijft dus afwachten of de migrantenpartijen nu wel zullen aanslaan. Abou Jahjah en Koç, de trekkers van de nieuwe lichting, blijven alvast aan de kant staan. Abou Jahjah woont in Brussel maar zal daar niet opkomen. Ahmet Koç zag zich tot zijn eigen ontzetting geschrapt van de lijst omdat zijn verhuizing naar Gent nog niet administratief rond is.
standaard.be/cultuurweken